بررسی عملکرد الگوریتم های مسیریابی برای شبکه روی تراشه

شبکه روی تراشه، به عنوان یک پارادایم امیدوارکننده برای طراحی سیستم روی تراشه در مقیاس بزرگ ظاهرشده است. شبکه روی تراشه از سه جزء به نام های رابط شبکه، روترها یا سوئیچ ها و پیوندها تشکیل شده است.در شبکه های روی تراشه، گره ها توسط یک شبکه اتصال درون تراشه ای از طریق روترها به هم متصل میشوندو با انتقال بسته ها در شبکه با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند. بن بست ها به دلیل وابستگی چرخه ای به منابعمسدود شده رخ می دهند و در نتیجه فلیت ها در کانال های بن بست به طور نامحدود مسدود می شوند، زیرا هیچفلیتی که در چرخه بن بست نمی تواند به جلو پیشرفت کند. مشکلات بن بست معمولا توسط الگوریتم مسیریابیبا جلو گیری از رزرو کانال ها به صورت دوره ای اجتناب می شود. مسیریابی یکی از مسائل اساسی و مهم درشبکه های روی تراشه است که مورد توجه بسیاری از محققان قرار گرفته است. به دلیل اتصالا ت پیچیدهمسیریابی، مشکلات متعددی در مورد ازدحام ترافیک و مصرف برق وجود دارد که به کارایی پایین شبکه منجرمیشود. ازدحام، مصرف برق و تاخیر به دلیل اتصالات مسیریابی پویای مختلف، نگرانی قابل توجهی در معماریشبکه روی تراشه است. در این مقاله، عملکرد الگوریتم های مسیریابی برای شبکه روی تراشه بررسی شده است.

کلیدواژه ها:

سیستم روی تراشه ، شبکه روی تراشه ، مسیریابی