تاثیر مراقبت تکاملی بر طول مدت قرار گیری نوزادان در زیر دستگاه تهویه مکانیکی

چکیده زمینه و هدف: یکی از مشکلات نوزادان بستری در بخش مراقبت ویژه اختلالات تنفسی است که درصد بالایی از این بیماران به دستگاه تهویه مکانیکی و بستری در بخش های مراقبت ویژه نوزادان نیاز پیدا می کنند. اگر چه تهویه ی مکانیکی سبب نجات جان تعداد زیادی نوزاد شده است اما مانند سایر درمان ها بدون ضرر نبوده است. روشی که احتمالا می تواند منجر به کاهش طول مدت قرار گرفتن نوزاد زیر دستگاه تهویه مکانیکی گردد، مداخله های مراقبت تکاملی است. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر مداخله های مراقبت تکاملی بر طول مدت تهویه مکانیکی در نوزادان نارس مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی انجام شد. روش بررسی: این پژوهش به روش نیمه تجربی دو گروهی و به صورت غیر تصادفی و در دسترس بر روی ۶۰ نوزاد نارس با سن جنینی کمتر یا مساوی ۳۳ هفته و مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی انجام گرفت. نوزادان در دو گروه کنترل و مداخله قرار می گرفتند برای نوزادان گروه کنترل مراقبت های روزانه پرستاری و برای نوزادان گروه مداخله علاوه بر مراقبت های روزانه مراقبت تکاملی انجام گرفت. یافته ها: میانگین طول مدت تهویه در گروه کنترل ۹۴/۲ ± ۶۳/۳ روز و در گروه مداخله ۰۵/۳ ± ۰۶/۴ روز بود. بین دو گروه از نظر طول مدت تهویه مکانیکی اختلاف معنی دار آماری مشاهده نشد (۵۷/۰ P=). نتیجه گیری کلی: با توجه به نتایج مطالعه می توان نتیجه گرفت که مداخله های مراقبت تکاملی بر طول مدت قرار گیری نوزادان نارس مبتلا به سندرم دیسترس تنفسی در زیر دستگاه تهویه مکانیکی تاثیری ندارد.

کلیدواژه ها:

Premature infant ، Mechanical ventilation ، Neonatal Respiratory Distress Syndrome ، Neonatal intensive care units. ، نوزاد نارس ، تهویه مکانیکی ، سندرم دیسترس تنفسی نوزادان ، بخش مراقبت های ویژه نوزادان.