کارکرد (اخلاقی) هنر و ادبیات در معنابخشی به زندگی از منظر فیلسوفان اگزیستانسیالیست (سارتر، هایدگر، نیچه و کامو)

در دوران تجدد، یاس و بی معنایی بر روح و جان انسان متمدن چیره گشته و باعث شده است تا ارزشهای اخلاقی که بشر همیشه به آن بهچشم ارزشهای ماوراء عقلی نگاه می کرد، بی ارزش شده و معنای خود را از دست بدهند. بنابراین بررسی و تبیین ضرورت انکارناپذیر نقشو اهمیت معنا در زندگی اهمیت دوچندان یافت و اندیشمندان را بر آن داشته تا به آن عطف نظر نمایند. در این میان فیلسوفاناگزیستانسیالیست به واسطه ی ماهیت موضوع که نظر به ذات و حقیقت انسان است، به آن توجه بیشتری کردهاند. در این پژوهش تلاششده است تا به روش توصیفی و تطبیقی، ضمن بررسی نسبت بین هنر و ادبیات با فلسفه ی اگزیستانسیالیسم، به مهمترین مسئله ی زیستیبشر امروز، به طریق نقش هنر در معنابخشی به زندگی، پاسخ داده شود. رویکردی که در آن تراژدی به مثابه یک الگوی هنری قابل تعمیمبه جهان امروزی، میتواند همچون راهنمایی برای ساختن ارزشهای نو و متعاقب آن ساختن معنا، عمل کند. در نتیجه خواهیم دید که ازمنظر سارتر، هایدگر، نیچه و کامو هنر و ادبیات نقش انکارناپذیری در معنابخشی به زندگی ایفا می کنند، این روند معنابخشی از ارتباط بیناثر هنری و هنرمند آغاز شده و درنهایت در ارتباط با مخاطب به تکامل می رسد.

کلیدواژه ها:

اگزیستانسیالیسم ، هنر ، معنای زندگی ، نیچه ، هایدگر ، سارتر ، کامو