تدوین نظریه ماندگاری در مسکن امروز (شناخت عوامل زمینه ساز ماندگاری ساکنین در خانه)

در طول تاریخ بحران های جهانی مانند بحران های محیط زیست و یا بیماری های همه گیر، به نوعی بر روند زندگی انسان ها تاثیر گذاشته ومنجر به اقامت طولانیمدت افراد در خانه شده است. همچنین افراد خان هدار، افراد دارای کهولت سن و یا دارای مشکلات جسمی ومشکلات مربوط به کار و زندگی نیز، از این قاعده مستثنا نبوده و مجبور به اقامت طولانیمدت در خانه هستند. پس بایست خانه به گونه ایطراحی شود که منجر به خستگی کاربران از فضا نشود. اما امروزه معنای خانه به یک پناهگاه برای انسان و محلی برای خواب تقلیل یافته وساکنین نمی توانند در خانه سکونت دائمی داشته باشند. پس الزامی است تا با پرداختن به مطالعاتی در این زمینه، شرایط نامناسب مسکنامرو زی را تعدیل بخشیده شود. با توجه به بررسی پدیده ماندگاری در متون ادبیاتی و با توجه به خان همانی در شرایط قرنطینگی کرونا،ماندگاری را می توان در سه بعد ماندگاری کالبدی، ماندگاری ادراکی و ماندگاری در معنای تاب آوری تقسیم بندی کرد که مقاله حاضر قصددارد با انجام پژوهش بر روی بعد ماندگاری در معنای تاب آوری و ماندگاری ادراکی، عوامل زمینه ساز آ نها را با استفاده از نظریه داده بنیادمتنی استخراج کرده و مولفه های ماندگاری را تولید کند. نتایج به دست آمده از پژوهش نشان می دهد که با پرداختن به معنا و استفاده ازالگوهای مشترک و عناصر خاطره انگیز در فضا میتواند منجر به ایجاد حس تعلق در فضا شده و همچنین شناخت نیاز کاربر و توجه به بعدپنهان انسان به عنوان کاربر خانه، درآمیختن طبیعت با فضاهای خانه، توجه به انعطاف پذیری و حرمت های فضایی و همچنین تداعی عالمروحانی در فضا می تواند منجر به کیفیت بخشی و زندگی بخشی به فضا شده و ماندگاری ساکنین در خانه را رقم زند.

کلیدواژه ها:

مسکن معاصر ، قرنطینه خانگی ، ماندگاری ادراکی ، تاب آوری