نظرات دانشجویان دندان پزشکی شیراز نسبت به میزان دستیابی آنها به اهداف یادگیری در دروس مختلف ارتودنسی

مقدمه: ارزشیابی یک فرایند مستمر می باشد که درک، ارتقای یادگیری دانشجویان و تغییرات لازم برای دستیابی به اهداف آموزشی را مورد توجه قرار می دهد. هدف مطالعه حاضر بررسی توانمندی دانشجویان دندان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز از طریق تعیین نظرات آنان نسبت به میزان دستیابی به اهداف یادگیری دروس نظری و عملی ارتودنسی در سال تحصیلی ۸۷-۱۳۸۶ بود. روش ها: در این مطالعه مقطعی-توصیفی که در سال تحصیلی ۸۷-۸۶ انجام شد، ۱۲۲ دانشجوی دندان پزشکی (۸۶ زن و ۳۶ مرد) که در حال گذراندن دوره های آموزشی ارتودنسی نظری (۱، ۲ و ۳) و عملی (۱، ۲، ۳ و ۴) بودند، به عنوان جمعیت مورد مطالعه، در نظر گرفته شدند. پرسشنامه هایی در هر یک از دروس ارتودنسی طراحی گردید و در اختیار دانشجویان قرار گرفت. نهایتا نمره ای که هر دانشجو به توانمندی خود در هر یک از پرسشنامه ها داد، از امتیاز صد محاسبه گردید. اطلاعات براساس شاخص توصیفی آمار که شامل میانگین، انحراف معیار، آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون Tukey HSD بود، مورد تجزیه و تحلیل آماری شد. نتایج: میانگین نمرات توافق دانشجویان برای توانمندی دستیابی به اهداف درس ارتودنسی نظری ۱، ۲ و ۳ به ترتیب ۶/۷۶، ۶/۷۲ و ۸/۷۶ از نمره ۱۰۰ و برای دروس ارتودنسی عملی ۱، ۲، ۳ و ۴ به ترتیب ۶/۷۷، ۸/۷۰، ۸/۷۵ و ۴/۶۸ از نمره ۱۰۰ بود. دروس ارتودنسی نظری ۳ و عملی ۱ بهترین توافق کسب توانمندی و دروس نظری ۲ و عملی ۴ کمترین توافق کسب توانمندی را از نظر دانشجویان کسب نمودند. نتیجه گیری: از دیدگاه دانشجویان توانمندی آنها در دستیابی به اهداف آموزشی ارتودنسی مطلوب است. با این وجود، با مشخص شدن نقاط ضعف و قوت دانشجویان در هر یک از دروس ارتودنسی به نظر می رسد برای برنامه آموزشی این بخش نیاز به بازنگری و رفع نقایص باشد.

کلیدواژه ها:

Program evaluation ، Education ، Dentistry ، Orthodontics ، Self-evaluation ، Student ، ارزشیابی برنامه ، آموزش ، دندان پزشکی ، ارتودنسی ، خودارزیابی ، دانشجو