مصرف سیب زمینی و خطر سکته مغزی: یک مطالعه مورد- شاهدی

مقدمه: مطالعه های قبلی در ارتباط با دریافت های غذایی سیب زمینی و سکته مغزی، بیشتر روی نمایه گلایسمیک متمرکز بودند و اطلاعاتی چندانی در مورد رابطه مصرف سیب زمینی و خطر سکته مغزی عنوان نمی کردند. هدف از این مطالعه ارزیابی ارتباط میان مصرف سیب زمینی و خطر سکته مغزی در جامعه بزرگسال ایرانی بود.  روش ها: ۱۹۵ بیمار مبتلا به سکته بستری در بخش نورولوژی بیمارستان الزهرا (س) و ۱۹۵ فرد شاهد از سایر بخش ها با نمونه گیری آسان غیر تصادفی انتخاب و در دو گروه از نظر جنس و سن همسان شدند. دریافت های غذایی شرکت کنندگان از طریق پرسش نامه بسامد خوراک جمع آوری شد. اطلاعات دیگر توسط پرسش نامه جمع آوری شد. یافته ها: میانگین مصرف سیب زمینی در دو گروه مورد و شاهد به ترتیب ۴/۳ ± ۱/۳۱ و ۳/۱ ± ۴/۲۳ بود. مصرف بیشتر سیب زمینی در افرادی که جوان تر بودند و فعالیت فیزیکی بیشتری داشتند، مشاهده شد. مصرف بالاتر سیب زمینی با دریافت بیشتر انرژی، میوه ها، سبزیجات، حبوبات و غلات در ارتباط بود. پس از تعدیل از نظر سن، جنس و کل انرژی دریافتی، افرادی که مصرف سیب زمینی بیشتری داشتند، بیشتر در معرض ابتلا به سکته مغزی بودند (۹/۱ OR:؛ ۶/۳ و ۰/۱ CI:). حتی پس از تعدیل بیشتر برای استعمال سیگار و میزان فعالیت فیزیکی ارتباط همچنان معنی دار بود (۹/۱ :OR؛ ۶/۳ و ۰/۱ :CI). تعدیل بیشتر برای دریافت های غذایی موجب شد تا ارتباط از حالت معنی دار خارج شود (۱/۱ :OR؛ ۵/۲ و ۵/۰ :CI). با این وجود با در نظر گرفتن شاخص توده بدنی در مدل نهایی مشخص شد که افرادی که در چارک سوم مصرف سیب زمینی قرار داشتند، به طور معنی داری بیشتر در معرض خطر سکته مغزی بودند (۲/۲ :OR؛ ۷/۴ و ۰/۱ :CI). نتیجه گیری: ارتباط مستقل معنی دار مرزی میان مصرف سیب زمینی و خطر سکته وجود داشت. جهت تایید این یافته، مطالعه های بیشتری نیاز است. واژه های کلیدی: سیب زمینی، نمایه گلایسمیک، سکته، پرسش نامه بسامد خوراک، رژیم غذایی