مقایسه تنش قلبی کارگران با وزن نرمال و اضافه وزن در شرایط جوی گرم و مرطوب جنوب ایران

مقدمه: در شرایط جوی گرم محیط کار، اضافه وزن و چاقی به عنوان یک عامل خطر در بروز تنش قلبی کارگران مطرح است. هدف از این مطالعه، مقایسه تنش قلبی در دو گروه با وزن نرمال و اضافه وزن در شرایط گرم و مرطوب جنوب ایران بود. روش ها: مطالعه مقطعی حاضر بر روی ۷۱ نفر از کارگران ساختمانی، نصب تجهیزات فنی، جوشکار و ناظر در منطقه پارس جنوبی ایران در تابستان سال ۱۳۸۹ انجام گرفت. ضربان قلب در دوره استراحت (Resting heart rate یا RHR) برابر با ۹/۱ ± ۶/۲۲ و در زمان انجام کار برابر با ۰/۲ ± ۳/۳۳ شاخص دمای تر گویسان (Wet bulb globe temperature یا WBGT) اندازه گیری شد. شدت تنش قلبی بر حسب ضربان قلب کار (Working heart rate یا WHR)، هزینه نسبی قلبی (Relative cardiac cost یا RCC)، هزینه خالص قلبی (Net cardiac cost یا NCC) و نرخ کاهش ضربان قلب در ۳۵ نفر با وزن نرمال (شاخص توده بدنی کمتر از ۲۵) و ۳۶ نفر با اضافه وزن و چاق (شاخص توده بدنی بیشتر از ۲۵) با کاربرد آمار توصیفی و آزمون t مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: میانگین شاخص توده بدنی (Body mass index یا BMI)، ۴ ± ۲۵ کیلوگرم بر مترمربع بود. BMI در ۴۲ درصد کارگران بالاتر از ۲۵ بود. میانگین RHR در افراد دارای وزن نرمال و اضافه وزن به ترتیب ۹/۱۱ ± ۷۰ و ۶/۹± ۷۵ و میانگین WHR در دو گروه به ترتیب ۳/۲۰ ± ۱۰۱ و ۹/ ۱۸± ۱۱۲ به دست آمد (۰۲۶/۰ = P). درصد تجاوز پارامترهای NCC، RCC و WHR و شاخص برهه از حدود قابل قبول در گروه اضافه وزن نسبت به گروه وزن نرمال به طور قابل توجهی بالاتر بود. نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه، شدت تنش قلبی در کارگران دارای اضافه وزن در مقایسه با کارگران دارای وزن نرمال بالاتر بود. بنابراین برای کاهش تنش قلبی، از انتخاب افراد دارای اضافه وزن برای این مشاغل اجتناب شود و همچنین با انجام مداخله های ضروری برای کاهش وزن از قبیل آموزش های تغذیه ای و تشویق برای انجام منظم فعالیت بدنی، شدت تنش قلبی را کاهش داد. واژه های کلیدی: نمایه توده بدن، تنش قلبی، تنش حرارتی، اب و هوای گرم