پارامترهای معماری و محیطی تاثیرگذار بر ارزش اقتصادی مجتمع های مسکونی در کلانشهرها(نمونه موردی شهر تهران)

نقش مسکن به عنوان یکی از نیازهای اساسی انسان و جنبه های مصرفی و سرمایه گذاری موجود در آن سبب شده تا ارزش اقتصادی بالایی بیابد و بخش عظیمی از بودجه خانوادهها را به خود اختصاص دهد. لازمه اجرای موفق طراحی ها و برنامه ریزی ها در حوزه مسکن ، شناخت دقیق ترجیحات مصرفکنندگان است و برنامه ریزان و سیاست گذاران تلاش می کنند تا در طرحها و برنامه هایی سرمایه گذاری کنند که نظر و سلیقه افراد جامعه را پوشش دهد. با دستیابی به پارامترهای معماری و محیطی موثر بر ارزش اقتصادی مجتمع های مسکونی ، مشخص می شود یک متقاضی مسکن ، حاضر است برای کدام یک از عناصر و ویژگی ها هزینه کند تا به این ترتیب رضایتمندی وی از مسکن حاصل شود.در این پژوهش تلاش شد تا با مطالعه موردی شهر تهران، پارامترهای معماری و محیطی تاثیرگذار بر ارزش اقتصادی مجتمع های مسکونی در کلانشهرها توصیف شود. روش پژوهش ، توصیفی تحلیلی است و روش گردآوری اطلاعات، برپایه ی دادههای کتابخانه ای ، از طریق جمع آوری دادهها و اسناد است . برای این منظور مقالات مرتبط با موضوع جمع آوری و پارامترهای مذکور از میان سایر عوامل تاثیرگذار بر قیمت مسکن استخراج و در جدولی ارائه شد. از میان شاخص هایی که زیاد شدن آنها باعث افزایش ارزش مسکن می شود، بیش ترین تاثیر را پارامترهای مساحت زیربنا، دسترسی به آسانسور، قدمت بنا، تعداد پارکینگ ، عرض کوچه یا خیابان و فضای باز، به خود اختصاص داده اند.

کلیدواژه ها:

ارزش اقتصادی ، کلانشهر ، محیط ، مجتمع مسکونی ، معماری