ازدواج تحمیلی و اجباری از نظر فقهی و حقوقی با رویکردی بر اسناد داخلی و بین المللی

ازدواج عملی است که پیوند دو جنس مخالف را براساس روابط پایای جنسی موجب می شود؛ بنابراین رابطه دو فرد از یک جنس خواه به طور موقت و خواه دائم، ازدواج خوانده نمی شود. هم چنین در تعریف ازدواج، روابط جسمانی دو انسان از دو جنس مخالف به خودی خود کافی به نظر نمی رسد؛ زیرا ازدواج مستلزم انعقاد قراردادی اجتماعی است که مشرعیت روابط جسمانی را موجب شود؛ به بیان دیگر، در راه تحقق ازدواج، جامعه نیز باید آن را تصویب کند. زدواج اجباری عبارت از مجبورکردن یا تحت فشار و اکراه قرار دادن دختری برای ازدواج است که بدون رضایت واقعی یک یا دو طرف واقع می شود، آورده است: به عبارت دیگر، زن یا مرد جوانی در اثر فشار روحی یا جسمانی مجبور به ازدواج ناخواسته شود، غالب بزه دیدگان ازدواج اجباری زنان و دختران بوده که از بستگان بزه دیدگان هستند. ویژگی های اصلی ازدواج اجباری، تحمیل وضعیت زناشویی بر یک طرف یا طرفین برخلاف رضایت قلبی آنان است و این رابطه در شرایطی شکل می­گیرد که رضایت بر اثر تهدید و اجبار معیوب شده باشد.

کلیدواژه ها:

ازدواج ، اجبار ، زنان ، حقوق ، فقه