آسیب شناسی تربیت جنسی دانش آموزان بر مبنای فقه اسلامی و تطبیق آن با هدف پنجم سند ۲۰۳۰

تربیت جنسی اسلامی به کارگیری شیوه­هایی مبتنی بر الزامات شرعی جهت ایجاد رفتارهای جنسی سالم است به گونه­ای که عفت، خلق و خوی انسان باشد. باید گفت که بحث تربیت جنسی و بایدها و نبایدهای شرعی که در این بین مطرح است با توجه به معضلات امروزی آن بویژه در محیط­های آموزشی، تفطن و مداقه این امر را بسیار مبرز می­نماید. آنچه ضروری است توجه به شیوه­های کاربردی تربیت جنسی و عوامل پیشگیری از انحراف بر مبنای احکام اسلامی است تا دانش­آموز با پیروی از دستورات اسلامی که بر تربیت جنسی تاکید دارد و بر خلاف فرهنگ غرب که بر آموزش جنسی و آزادی تلذذ استوار است، از آسیب­های فراوانی که او را تهدید می­کند فاصله گیرد. به همین دلیل در این جستار به تربیت جنسی به جهت حساسیت و ارتباط تنگاتنگی که با ارتکاب گناه دارد پرداخته و راه­­های کاربردی هدایت آن در مسیر صواب را از طریق هشدارهایی که اسناد قرآنی، روایی، عقل و آرای فقهی را به عنوان پشتوانه ای مرصوص به دنبال دارد بیان نموده و خطراتی که سند ۲۰۳۰ یا همان برنامه آموزش فراگیر که از طرف یونسکو تعبیه شده و دولت­ها را ملزم به اجرای آن می­کند، بر بدنه آموزش در مدارس وارد می­شود، مبرز نموده­ایم؛ چرا که سند در هدف پنجم و اسناد پشت دستی خود، بر مواردی چون آموزش جنسی در کتب درسی، تساوی جنسیتی، و رسمیت شناسی حقوق دگرباش­ها، تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

تربیت ، تربیت جنسی اسلامی ، فقه ، الزامات شرعی ، سند ۲۰۳۰