اثربخشی مشاوره گروهی مبتنی بر طرح واره درمانی بر کیفیت رابطه زناشویی، تمایزیافتگی و سخت رویی در زنان متقاضی طلاق در میان فرزندان رزمندگان دفاع مقدس

زمینه و هدف: یکی از درمان های روان شناختی که برای زنان متقاضی طلاق طراحی شده است، طرحواره درمانی است. بنابراین پژوهش حاضر با هدف اثربخشی مشاوره گروهی مبتنی بر طرح واره درمانی بر کیفیت رابطه زناشویی، تمایزیافتگی و سخت رویی در زنان متقاضی طلاق در خانواده های رزمندگان دفاع مقدس می باشد. روش ها: روش پژوهش حاضر از نوع تحقیقات نیمه آزمایشی و طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل همه زنان متقاضی طلاق است که فرزندان رزمندگان دفاع مقدس بوده­اند و به مرکز مشاوره وابسته به بیناد شهید شهر نیشابور در زمستان ۹۶ مراجعه کرده­اند. ۳۰ نفر با نمونه گیری در دسترس بررسی و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش (۱۵ نفر) کنترل (۱۵نفر) گمارش شدند. مداخله مشاوره ای به مدت ۱۱ جلسه برای گروه آزمایش (هر هفته به مدت ۲ ساعت) اجرا شد و گروه کنترل مداخله ای دربافت نکرد. آزمودنیها به پرسشنامه های کیفیت زناشویی باسبی، کران، لارسن و کریستنسن (۱۹۹۵)، تمایزیافتگی خود اسکورون و فریدلندر (۱۹۹۹) و سخت رویی (۱۳۷۷) پاسخ دادند. یافته ها: زنان متقاضی طلاق در دو گروه از لحاظ برخی از متغیرهای جمعیت شناختی مانند سن و طول مدت ازدواج همسان بودند. مشاوره گروهی با رویکرد طرحواره درمانی بر تمایزیافتگی و سخت رویی در زنان متقاضی طلاق تاثیر معنی داری دارد (۰۵/۰›p). ولیکن، مشاوره گروهی با رویکرد طرحواره درمانی بر کیفیت رابطه زناشویی در زنان متقاضی طلاق اثربخش نبود (۰۵/۰‹p). لازم به ذکر است، ماندگاری اثر درمان بعد از یک ماه حفظ شده است (۰۵/۰›p). نتیجه گیری: مشاوره گروهی با رویکرد طرحواره درمانی باعث بهبود تمایزیافتگی و سخت رویی در زنان متقاضی طلاق می شود، لذا به عنوان یک برنامه درمانی در بهبود وضعیت روانشاختی زنان متقاضی طلاق در متغیرهای مربوطه می تواند مفید واقع شود.

کلیدواژه ها:

مشاوره گروهی ، طرحواره درمانی ، کیفیت رابطه زناشویی ، تمایزیافتگی ، سخت رویی