بهینه سازی کانال های تهران به منظور جمع آوری آب های سطحی با تاکید بر عوامل ژئومورفولوژیک (مطالعه موردی منطقه ۱۵ شهرداری تهران)

هدف از پژوهش حاضر بهینه سازی کانال های تهران به منظور جمع آوری آب های سطحی با تاکید بر عوامل ژئومورفولوژیک (مطالعه موردی منطقه ۱۵ شهرداری تهران) می باشد. این تحقیق بر روی حوضه های هیدرولوژیک منطقه ۱۵ شهرداری تهران صورت گرفته است. با استفاده از نرم افزار GIS پس از کشیدن کلیه کانال های درجه ۳، ۴ و اصلی روی نقشه با توجه به عوارض شهری و معابر، حوضه بندی منطقه کامل شده و کلیه مشخصات زیرحوضه ها از قبیل مساحت، محیط، ارتفاع متوسط هر زیرحوضه، شیب اراضی حوضه، مختصات مرکز ثقل حوضه و طولانی ترین مسیر حرکت آب توسط نرم افزار فوق بدست آمد. ابعاد هیدروگراف حوضه با توجه به مقادیر بارش ۲۴ ساعته با دوره بازگشت ۲ و ۵ سال و شدت بارش برای هر زیر حوضه بطور جداگانه محاسبه شد و سپس با استفاده از رابطه شدت – مدت – فراوانی، نقشه کاربری اراضی و روش منطقی حداکثر رواناب ایجاد شده با دوره بازگشت ۲ و ۵ سال برای هر زیر حوضه بدست آمد در ادامه با ارائه اطلاعات فیزیوگرافی زیرحوضه-ها و مشخصات مقاطع کانال ها به نرم افزار Storm Cad مناطقی که احتمال بروز سیلاب در آنها وجود دارد مشخص گردید. نتایج محاسبات هیدرولیکی شبکه وضع موجود استخراج شده حاصل از تحلیل هیدرولیکی توسط نرم افزار StormCAD با رواناب پنج ساله نشان داد که ۱۹۶ مورد از کانال های منطقه ۱۵ شهرداری در وضعیت موجود توان عبوردهی سیلاب با دوره بازگشت ۵ ساله را ندارند. در ادامه کانال های اصلی منطقه با دوره بازگشت ۱۰ سال محاسبه گردید. نسبت دبی عبوری به ظرفیت مجرا در برخی کانال های اصلی در تحلیل هیدرولیکی نرم افزار کمتر از ۵۰ درصد است و طی محاسبات انجام شده چنانچه شهرداری مایل به تعریض معبر و کوچک تر کردن این کانال ها باشد بلامانع است.

کلیدواژه ها:

رواناب شهری ، بهسازی کانال های آب ، منطقه ۱۵ شهرداری تهران ، روش منطقی.