ارائه مدل قابلیت های نوآوری باز در پدافند غیر عامل نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران

نوآوری و قابلیت های آن، به عنوان یک اکسیر حیات بخش سازمان ها، همواره یک چالش پش روی پژوهش ها مطرح است.بنابراین، این پژوهش با هدف افزایش میزان درک ما از فرایند اجرای نوآوری باز، آمادگی ها و قابلیتهای نوآوری باز انجام شد. روش تحقیق پژوهش حاضر از نظر هدف، بنیادی-کاربردی و از نظر ماهیت، اکتشافی است. جامعه آماری این پژوهش، در مرحله اول، شامل خبرگان، متخصصان و مدیران پدافند غیر عامل نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران و شرکت های دانش بنیان در زمینه پدافند غیرعامل نیروی انتظامی بود. ابزار مورد استفاده بر اساس روش داده بنیاد، مصاحبه های عمیق نیمه ساختار یافته تا رسیدن به مرز اشباع بوده است که به جنبه های مختلف درونی و بیرونی سازمان برای رسیدن به مدل اجرایی فرایند نوآوری باز، پرداخته شد و نتایج بر اساس مراحل پارادایم داده بنیاد تنظیم گردید .در مرحله دوم نیز، کلیه کارکنان این شرکت ها و ستاد فرماندهی پدافند غیرعامل نیروی انتظامی بود که نمونه آماری بر اساس فرمول کوکران، تعداد ۱۴۵ نفر و ابزار جمع آوری نیز، پرسشنامه محقق ساخته بود. بر اساس نتایج بدست آمده مدلی مفهومی برای اجرای نوآوری باز در پدافند غیر عامل نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران ارائه شد.مفاهیم استخراج شده نشان می دهند که توانایی شرکت ها در ایجاد همکاری با شرکاء و مشتریان، ایجاد شرایط برای ورود نوآوری و مدیریت آن، از طرف مدیریت، قابلیت های شبکه سازی برای سازمان تحت حمایت مدیران سازمان، ایجاد بستر قانونی، طراحی مکانیسم های مناسب مالی، وجود منابع انسانی نوآور و با قابلیت شبکه سازی بیرونی و ساختار سازمانی مناسب از جمله مواردی هستند که برای ورود به عرصه نوآوری باز ضروری می باشند.

کلیدواژه ها:

نوآوری باز ، پدافند غیر عامل نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران ، داده بنیاد