شناسایی رابطه بین طلاق عاطفی با احساس تنهایی با توجه به نقش میانجی گری شفقت به خود از دیدگاه زوجین متقاضی طلاق مراجعه کننده به دادسرای گرگان

هدف تحقیق حاضر شناسایی رابطه بین طلاق عاطفی با احساس تنهایی با توجه به نقش میانجی گری شفقت به خود از دیدگاه زوجین متقاضی طلاق مراجعه کننده به دادسرای گرگان است. روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی (غیر آزمایشی) - همبستگی دو متغیری پیرسون ؛ بر حسب هدف کاربردی و از لحاظ زمانی، از نوع مقطعی در سال ۱۴۰۲-۱۴۰۱ می باشد. جامعه آماری تحقیق حاضر را کلیه زوجین متقاضی طلاق مراجعه کننده به دادسرای گرگان تشکیل میدهند که با توجه به عدم دسترسی به کلیه زوجین؛ ۱ تعداد ۱۰۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس و داوطلبانه به عنوان حجم نمونه آماری انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه طلاق عاطفی گاتمن((۱۹۹۴؛ شفقت ورزی به خود نف((۲۰۰۳ و احساس تنهایی راسل و همکاران((۱۹۸۰ استفاده و توسط نرم افزار Smart Pls مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها حاکی از آن بود که بین طلاق عاطفی با شفقت به خود رابطه منفی و معناداری وجود دارد. از سویی مشخص شد که بین طلاق عاطفی با احساس تنهایی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد که بین شفقت به خود با احساس تنهایی رابطه منفی و معنی داری وجود دارد. در نتیجه میتوان بیان نمود که هرچه میزان طلاق عاطفی در بین زوجین بیشتر باشد، میزان شفقت به خود به طور معناداری کاهش و میزان احساس تنهایی به طور چشمگیری افزایش می یابد. از سویی مشخص گردید که شفقت به خود نقش میانجی گری را در رابطه بین طلاق عاطفی با احساس تنهایی از دیدگاه زوجین متقاضی طلاق مراجعه کننده به دادسرای گرگان را ایفا میکند.

کلیدواژه ها:

طلاق عاطفی ، احساس تنهایی ، شفقت به خود ، زوجین متقاضی طلاق ، گرگان