بررسی نقش نانوذره کیتوزان (Chitosan) همراه شده با پروتئین های ترشحی-تراوشی لیشمانیا ماژور بر میزان اپوپتوز ماکروفاژهای موشی حساس شده با انگل
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 58
فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_DMED-26-6_002
تاریخ نمایه سازی: 12 شهریور 1402
چکیده مقاله:
مقدمه و هدف: لیشمانیوز یک معضل بهداشت عمومی است که توسط گونه های مختلف لیشمانیا ایجاد میشود. القای اپوپتوز در ماکروفاژهای آلوده از مکانیسمهای اصلی فرار انگل از سیستم ایمنی است. جلوگیری از اپوپتوز و تقویت توانایی کشندگی ماکروفاژها میتواند در درمان و یا کنترل لیشمانیوز موثر باشد. در این مطالعه اثر نانوذره کیتوزان همراه شده با پروتئینهای ترشحی-تراوشی لیشمانیا ماژور بر میزان اپوپتوز ماکروفاژها در مواجهه با لیشمانیا بررسی شده است. مواد و روشها: پروتئینهای ترشحی-تراوشی از سوپرناتانت کشت لیشمانیا ماژور جدا شد. محدوده وزن مولکولی پروتئینی و غلظت آن به روشSDS-PAGE و برادفورد تعیین گردید. آنتیژنها با نانوذره کیتوزان همراه شدند. همراه شدن آنتیژن و نانوذره به روش FTIR تایید گردید. سمیت نانوذره بر ماکروفاژها به روش تست MTT تعیین گردید. موشهای آزمون در روزهای ۰،۱۰،۲۱ به صورت داخل صفاقی با پروتئینهای ترشحی-تراوشی لیشمانیا ، نانوذره کیتوزان و پروتئینهای ترشحی-تراوشی لیشمانیا همراه شده با نانوذره کیتوزان تیمار شدند. بعد از ۲۸ روز ماکروفاژها جدا شده و درصد اپوپتوز آنها در حضور و عدم حضور انگل به روش فلوسیتومتری بررسی گردید. نتایج: بیشینه تولید پروتئینهای ترشحی-تراوشی لیشمانیا ماژور ۷۲ ساعت بعد از کشت انگل است. پروتئینها در محدوده ۱۱۰-۳۵ کیلودالتون قرار دارند. در غلظت ۲۵۰ μg/ml بیشترین درصد همراهی با نانوذره برابر%۷۶ دیده میشود. نتایج MTT عدم سمیت تمامی غلظتهای نانوذره کیتوزان همراه شده با پروتیین های ترشحی-تراوشی را تایید کرد. نتایج حاصل از سنجش اپوپتوز به روش انکسین نشان داد که میزان اپوپتوز در ماکروفاژهای تیمار شده با نانوذره کیتوزان و کیتوزان همراه شده با پروتیین های ترشحی-تراوشی به طور معنی داری (P≤۰.۰۵) از ماکروفازهای تیمار نشده کمتر است. نتیجهگیری: کیتوزان همراه شده با پروتئینهای ترشحی-تراوشی لیشمانیا میتواند از راه کاهش اپوپتوز، توانایی ماکروفاژهای آلوده را در حذف انگل افزایش دهد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
الهام فیض آبادی
گروه ایمنی شناسی پزشکی، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس
احمد زواران حسینی
گروه ایمنی شناسی پزشکی، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس
سارا صعودی
گروه ایمنی شناسی پزشکی، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس
آرزو خسروجردی
گروه ایمنی شناسی پزشکی، دانشکده علوم پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :