واکاوی فقهی احکام سوگند در قضا

سوگند در تمامی فرق اسلامی یکی از ادله اثبات دعوی می باشد که اقامه این دلیل دارای شرایط خاص خود در هر کدام از فرق می باشد ضمن اینکه در ادامه بررسی خواهد شد که جایگاه سوگند در ادیان دیگر غیر از اسلام چگونه خواهد بود. سوگند در فقه اسلامی معمولا برای مواردی است که مدعی دلیل لازم را برای اثبات اعای خود ندارد یا مدعی علیه درمواردی می تواند با تمسک به آن موجب بری الذمه شدن خود و به عبارت دیگر ابطال ادعای مدعی گردد، ولی آیا هر سوگندی می تواند چنین جایگاه رفیعی برای خود در اثبات یا نفی ادعا داشته باشد که مسلما پاسخ به این سوال منفی بوده و سوگندی در مبحث قضا دارای اهمیت به عنوان دلیل اثبات یا نفی دعوی می باشد که دارای شرایط مقرره در قانون باشد. قانونی که با اقتباس از شرع مقدس اسلام تدوین شده و تمام شرایط قانونی لازم در مبحث سوگند همان شرایطی است که توسط شارع مقدس تبیین گردیده است به طوری که شناخت این شرایط و مواردی که باید در آن به سوگند تمسک جست و شرایط خاص و حتی زمان و مکان سوگند در وهله اول مورد نیاز هر قاضیی خواهد بود که می خواهد در موضوع دعوی با تمسک به سوگند مبادرت به صدور حکم نماید یا اصحاب دعوایی که می خواهند با تمسک به این دلیل دعوی را اثبات یا آن را نفی نمایند. درخصوص کلیت قضیه می توان چنین گفت که دلایل اثبات دعوی به صورت طولی بوده و جایگاه استناد به سوگند فقط زمانی خواهد بود که مدعی دلیلی که مثبت ادعایش باشد را در اختیار نداشته و می خواهد با تمسک به سوگند دعوای خود را اثبات نماید یا مدعی علیه ای که می خواهد با تمسک به سوگند موجب سقوط ادعای مدعی گردد.

کلیدواژه ها:

سوگند ، اقتباس ، بری الذمه ، تمسک ، دلایل اثبات دعوی ، مدعی علیه ، اصحاب دعوی ، سوگند در قضا ، سقوط ادعای مدعی