بررسی میزان شیوع درماتوفیتوزیس در سگ های ارجاعی به کلینیک های دامپزشکی شهرستان بابلسر استان مازندران

درماتوفیت ها به عنوان عوامل قارچی که اغلب ضایعات پوستی ایجاد می کنند، شناخته می شوند. آسیب های ناشی از درماتوفیتوزیس می تواند برای حیوانات و صاحبان آن ها ناخوشایند باشد. عوامل درماتوفیتی می توانند انسان دوست، حیوان دوست و خاک دوست باشند. در این مطالعه به بررسی شیوع این بیماری در سگ های شهرستان بابلسر پرداخته شد. بدین منظور، طی مدت ۶ ماه از صد قلاده سگ ارجاعی به کلینیک های سطح شهر نمونه برداری گردید که پس از کشت و مشاهده میکروسکوپی، میزان آلودگی با عوامل درماتوفیتی ۱۳% تعیین شد. شایع ترین عامل درماتوفیت، میکروسپوروم کنیس با ۶۱% آلودگی بود که به شکل معنی داری(P<۰.۰۵) بیشتر از سایر عوامل درماتوفیتوزیس مشاهده شد. سایر درماتوفیت های جداشده شامل میکروسپوروم جیپسئوم، میکروسپوروم نانوم و تریکوفایتون وروکوزوم بودند. همچنین میزان ابتلاء در سگ های بالای یک سال، به شکل معنی داری دو برابر بوده است(P<۰.۰۵) اما اختلاف معنی داری از نظر آلودگی بین دو جنس مشاهده نشد. نهایتا میزان آلودگی در شهرستان بابلسر نسبت به پژوهش های قبلی که میزان شیوع عوامل درماتوفیت را بررسی کرده بودند، در سطح پایین تری بوده اما با این حال، رعایت نکات بهداشتی و مراقبت های بیشتر از حیوان در تمامی سنین، توصیه می شود. با کاهش آلودگی و عفونت درماتوفیت در دام های اهلی می توان به کنترل این عفونت در جوامع انسانی امیدوار بود.

کلیدواژه ها:

درماتوفیت ه ، میکروسپوروم کنیس ، سگ ، بابلسر