ارزیابی سیستم حملونقل شهری با رویکرد توسعه پایدار مطالعه موردی منطقه ۲،۱و۱۴ شهر تهران

ازدحام و ترافیک از جمله مشکلات حال حاظر شهرها است که معضلات بسیاری را برای شهرها به وجود آوردهاست. اتلاف زمان شهروندان در مسیرها، ضررهای مالی، مصرف بیشتر و بیشتر سوخت، آسیبهای اجتماعی وزیان به محیط زیست از جمله موارد مشکلات ناشی از ترافیک معابر شهری است. ارزیابیها برای افزایش درکاز اینکه چه مداخالتی در چه شرایطی کار میکنند و چرا انجام میشوند، صورت میپذیرند. آنها شواهدی را ارائه می کنند که می تواند برای اطلاع از توسعه مداخلات آتی مورد استفاده قرار گیرد. تولید دروس قابل انتقالمهم است و نتا یج ممکن است برای اجرای توصیه ها، اطلاع رسانی به تصمیم گیری، شفاف سازی تفکر، ارائهپاسخگویی به ذینفعان و کمک به بهبود دانش یاری رسان باشد. شاخصهای تحقیق در دو نوع کمی و کیفی و در سه بعد اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی )سه بعد پایداری( میباشند. ۹ شاخص که بعضی از این شاخصها خود شامل زیر شاخصهایی میشوند که در مجموع ۲۰ شاخص و زیر شاخص را شامل میشود برای ارزیابی مورد استفاده قرار گرفته است. روش ارزیابی تناسب پیچیده )COPRAS( یکی از روشهای نوین تصمیم گیری چند شاخصه به دلیل الگوریتم ساده، و راحتی کاربرد، در نظر گرفتن شاخص های مثبت و منفی به طور توامان، داشتن یک سنگ محک محکم و قوی برای ارزیابی گزینه ها و در نظر گرفتن اهمیتارزش شاخص های منفی و مثبت به صورت کامل )تاثیر ۰۰۱درصدی هر کدام بر گزینه ها( برای این پژوهش درنظر گرفته شد. بنا به نتیجه به دست آمده در رتبه بندی، منطقه ۴۱ به عنوان پایدارترین منطقه از میان سه منطقه مورد بررسی انتخاب شده است. منطقه ۲ به عنوان دومین منطقه و منطقه ۱ به عنوان آخرین و به نوعی ناپایدارترین منطقه مشخص شده است.

کلیدواژه ها:

ارزیابی ، حمل و نقل شهری ، رویکرد پایداری ، مدل تصمیم گیری ، شاخص