حفاظت از تنوع زیستی در بوم نظام های کشاورزی مناطق خشک

چالش های متعدد و پیچیده ای برای تنوع زیستی در مناطق خشک به دلیل تخریب زیستگاه، فشار زیاد چرا، حمله گونه های مهاجم، بهره برداری ناپایدار از منابع طبیعی و فراموشی شیوه های معمول حفاظت وجود دارد. از بین رفتن تنوع زیستی، عمدتا توسط مداخلات انسانی که در پی ساختارهای اقتصادی نامناسب و فعالیت هایی که اهداف کوتاه مدت را به حداکثر می رسانند، بدون در نظر گرفتن پیامدهای بلندمدت تشدید شده است. تخریب زیستگاه توسط انسان یکی از دلایل اصلی از بین رفتن گونه ها می باشد که این تخریب می تواند زمانی و مکانی و هم در بوم نظام های طبیعی، جنگل زراعی و کشاورزی باشد. بنابراین باید حفاظت از تنوع زیستی مورد توجه ویژه قرار گیرد ولی حفاظت از تنوع زیستی، بیشتر از نظر مدیریت مناطق حفاظت شده و جنگل های طبیعی قابل درک است، نقش احتمالی اراضی زراعی و روش هایی که جوامع مناطق خشک از آن طریق تنوع زیستی خود را بهبود داده اند، نادیده گرفته شده است. بنابراین حفاظت از تنوع زیستی در سطوح مختلف آن امری اجتناب ناپذیر است. حفاظت و استفاده پایدار از تنوع زیستی کشاورزی برای تحقق اهداف توسعه هزاره و اهداف برنامه ۲۱ بسیار حیاتی می باشد. حفاظت و در دسترس بودن تنوع زیستی کشاورزی در زمینه بازسازی اکوسیستم های تخریب شده، سازگاری با تغییرات اقلیمی و انعطاف پذیری بیشتر، به طور فزاینده ای اهمیت دارد. کنوانسیون تنوع بیولوژیکی و معاهده بین المللی منابع ژنتیکی گیاهی برای مواد غذایی و کشاورزی خواستار تلاش جمعی در بین کشورها برای حفاظت موثر و استفاده پایدار از تنوع زیستی کشاورزی شدند. خوشبختانه، آگاهی از نیاز به تولید پایدار محصولات کشاورزی، در پاسخ به رشد بی سابقه جمعیت، تقاضای مواد غذایی و استفاده بیش ازحد منابع طبیعی و تغییرات زیست محیطی جهانی، افزایش یافته است. حفاظت از تنوع زیستی موجود در چشم اندازهای کشاورزی و اتخاذ شیوه های مبتنی بر تنوع زیستی به عنوان راهکارهایی برای افزایش پایداری تولید محصولات کشاورزی پیشنهاد شده است.

کلیدواژه ها:

امنیت غذایی ، تغییر اقلیم ، چالش ، تخریب زیستگاه ، افزایش جمعیت