پیشبینی کیفیت زندگی بر اساس خودکارآمدی و خودتنظیمی هیجانی در زنان معتاد به مواد مخدر در شهر مشهد

در ربع آخر قرن بیستم پدیده اعتیاد زنان به مواد مخدر نمایان گشته و هماکنون روند رو به رشدی در این پدیده اجتماعی وجود دارد. هدف از پژوهش حاضر پیشبینی کیفیت زندگی بر اساس خودکارآمدی و خودتنظیمی هیجانی در زنان معتاد بود. روش پژوهش از نوع توصیفی و همبستگی (مدلیابی معادلات ساختاری) بود. جامعه آماری شامل کلیه زنان معتاد به مواد مخدر تحت پوشش بهزیستی در شهر مشهد بود و گروه نمونه شامل ۲۰۰ نفر از این افراد بود که به شیوه در دسترس انتخاب و پرسشنامه های ... را تکمیل نمودند. داده ها با استفاده از روش همبستگی پیرسون و روش های معادلات ساختاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج حاکی از وجود رابطه مثبت و معنادار بین کیفیت زندگی، خودکارآمدی و خودتنظیمی هیجانی زنان معتاد به مواد مخدر بود. همچنین خودتنظیمی هیجانی از طریق خودکارآمدی پیش بینی کننده معنادار کیفیت زندگی در زنان معتاد به مواد مخدر بود. لذا پیشنهاد میشود جهت بهبود کیفیت زندگی زنان معتاد به مواد مخدر تحت پوشش بهزیستی تدابیری جهت بهبود سطح خودکارآمدی و خودتنظیمی هیجانی اندیشیده شود.

کلیدواژه ها:

کیفیت زندگی ، خودکارآمدی ، خودتنظیمی هیجانی ، اعتیاد زنان ، مشهد.