بررسی تطبیقی حس آمیزی در شعر معاصر عربی و فارسی براساس نظریه اولمان (مطالعه موردی: ادونیس، سعدی یوسف، اخوانثالث و شفیعی کدکنی)

حس آمیزی نوعی واکنش هنری نسبت به تصاویر تکراری و معمول شعری به حساب میآید. زیبایی این نوع هنجارگریزی که خودزیرمجموعه ای از آشنایی زدایی است، با به هم ریختن رابطه عادی و معمول بین حواس پنجگانه و درآمیختن آنها با یکدیگر شکلمیگیرد و از این جهت موجب تامل مخاطب و برجسته سازی میشود. اتحاد بین حواسی که هیچ شباهت و سنخیتی با هم ندارند،بازی ساده در خلق متن نیست و همواره در این شگرد ادبی توجه به دو اصل رسانگی و حفظ جنبه جمال شناسیک کمال اهمیت رادارد و تنها شاعر قادر به ایجاد نوعی هماهنگی در دنیای خیال و رویای خود است. نتیجه این پژوهش که به روش توصیفی- تحلیلیو کتابخانه ای نوشته شده است توجه و علاقه این چهار شاعر را در به کارگیری حواس گوناگون با توجه به نظریه اولمن مشخصخواهد کرد . دو نکته در این نوشتار مورد توجه است. یکی بررسی تطبیقی بین شاعرانی است که از لحاظ اجتماعی و سیاسی درشرایط تقریبا یکسانی بوده اند و دوم به کارگیری حس بینایی است که در آثار مورد بررسی این شاعران بیشتر از دیگر حواس موردتوجه قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

شعر معاصر عربی ، شعر معاصر فارسی ، حس آمیزی ، نظریه اولم ان