بررسی کارایی روش های مختلف برآورد تبخیر با بهره گیری از داده های ماهواره ای در سطح آب شور (مطالعه موردی: دریاچه ارومیه)

تبخیر یکی از منابع مهم هدررفت آب از سطح پهنه های آبی است. روش های متعددی برای برآورد تبخیر ارائه شده است که بررسی کارایی آن ها در سطح آب شور از اهمیت بالایی برخوردار است. به همین دلیل، هدف این تحقیق، استفاده از تصاویر ماهواره ای در مدل های محاسبه تبخیر از سطح آب شور و ارزیابی روش های مختلف برآورد تبخیر (روش ترکیبی، دما مبنا، تابش مبنا و بیلان انرژی) بود. در این راستا، با استفاده از تصاویر اسپکترورادیومتر تصویربردار با قدرت تفکیک متوسط (MODIS) و اندازه گیری های هواشناسی، تبخیر از دریاچه ارومیه با استفاده از روش های Makkink، FAO۵۶-PM، Priestley-Taylor، Kimberly-Penman ، Hargreaves-Samani و METRIC محاسبه و نقشه توزیع تبخیر در سطح دریاچه تولید شد. نتایج این تحقیق، نشان دهنده آن بود که تبخیر در سطح آب شور دریاچه توزیع یکسانی ندارد و ثابت گرفتن مقدار آلبیدو و تابش درون دریاچه باعث بروز خطا در محاسبه تبخیر از آب خواهد شد. همچنین، مشخص شد که روش های ترکیبی به دلیل در نظرگرفتن تمام پارامترهای موثر بر تبخیر، خطای کمتری داشته و نتایج قابل اعتمادتری را نسبت به دیگر روش ها ارائه می دهند.

کلیدواژه ها:

تابش خالص ، تبخیر پتانسیل ، تبخیر آب های آزاد ، سنجش از دور ، آب شور