تبیین مدل ساختاری پیش بینی اضطراب جنسی براساس طرحواره های خودجنسی با بررسی نقش میانجی تنظیم هیجانی در مردان مبتلا به نارسایی قلبی

زمینه و هدف: اضطراب ارتباط جنسی که به میزان ترس از بحث درباره روابط جنسی فرد با دیگری اشاره دارد، مسئله ای است که  به اندازه دیگر جزئیات مطالعه نشده است؛ لذا تبیین مدل ساختاری پیش بینی اضطراب جنسی بر اساس طرحواره های خودجنسی با بررسی نقش میانجی تنظیم هیجانی در مردان مبتلا به نارسایی قلبی بود. روش پژوهش: پژوهش حاضر از لحاظ هدف بنیادی - کاربردی و از نظر گرد آوری داده ها و ماهیت عنوان یک پژوهش کمی از نوع توصیفی و همبستگی است؛  جامعه آماری این پژوهش مردان مبتلا به نارسایی قلبی مراجعه کننده به بیمارستان شهید دکتر لواسانی شهر تهران در سال ۱۴۰۲ بود. روش نمونه گیری  در این پژوهش به صورت غیرتصادفی و در دسترس بود که ۳۰۰ مرد انتخاب شدند. در این پژوهش از پرسشنامه اضطراب ارتباط جنسی دیویس (۲۰۰۶)، مقیاس طرحواره جنسی اندرسن و سیرانوسکی (۱۹۹۴) و تنظیم هیجانی گراتس و همکاران (۲۰۰۶) استفاده شد؛ جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر با استفاده از نرم افزار های spss-۲۲  و amos-۱۸  استفاده شد. یافته ­ها: نتایج نشان داد که قوی ترین تاثیر مستقیم بر اضطراب رابطه جنسی مربوط به تنظیم هیجانی با ضریب تاثیر ۵۰/۰- و بعد از آن طرحواره خود جنسی با ضریب تاثیر ۴۷/۰ بود. نتیجه آزمون اثرات مستقیم نشان داد این اثرات در سطح اطمینان حداقل ۹۵ درصد معنی دار است (۰۵/۰>p). نتیجه گیری: تایید نقش واسطه گری متغیرها، نشان میدهد که در آسیب - شناسی و درمان کژکاری جنسی مردان، توجه به ابعاد روان شناختی به ویژه جنبه های شناختی و هیجانی به اندازه توجه به ابعاد فیزیولوژیکی آن اهمیت دارد در مجموع نتیجه گرفته میشود که ارزیابی نقش واسطه ای متغیرهای هیجانی و شناختی در مدل کنترل دوگانه نیاز به توجه بیشتری دارد.

کلیدواژه ها:

Sexual anxiety ، sexual schema ، emotion regulation ، heart failure ، اضطراب جنسی ، طرحواره جنسی ، تنظیم هیجان ، نارسایی قلبی