خوانش گفتمانی از مناقشات امر جنسی در ایران

عرصه سیاستگذاری امر جنسی در ایران محل مناقشه نظری دو رویکرد عمده است. مقاله حاضر درصدد ارائه یک صورتبندی گفتمانی از مناقشات نظری این دو رویکرد در جامعه ایرانی است. در این پژوهش، از روش تحلیل گفتمانی فرکلاف و لاکلا و موف به صورت ترکیبی بهره گرفته شده است. نتایج پژوهش حاکی از آن بود که رویکرد اول با ابتنا بر مبانی دینی، ایده تربیت جنسی با محوریت اخلاق جنسی را پیگیری میکند و مفاهیمی چون هویت جنسی، ازدواج آسان و بهنگام، حجاب و خویشتنداری و... را در زیست جنسی جامعه ایرانی برساخت و امر جنسی را در شبکهای از عناصر زیستی و فرهنگی مطالعه میکند که در آن گاهی مواجهه با امر جنسی نه تنها زدودن ابهام، بلکه حتی افزودن بر آن نیز هست. رویکرد دوم نیز با ابتنا بر ادبیات لیبرالیستی جامعه بینالمللی بر ضرورت آموزش جنسی با محوریت دانش و آگاهی جنسی تاکید دارد و دالها و مفاهیمی چون تمایز همجنسگرایی و همجنسبازی، احترام به حقوق اقلیتهای جنسی، تمایز جنس و جنسیت، نفی ازدواج کودکان و... را برساخت میکند. مهم ترین استراتژی این گفتمان در مواجهه با امر جنسی، صراحت و ابهامزدایی از امر جنسی است. عرصه عمومی متاخر مناقشات این دو رویکرد، سند ۲۰۳۰ سازمان ملل بود.

کلیدواژه ها:

آموزش جنسی ، امر جنسی ، تحلیل گفتمان ، جامعه ایرانی