مطالعه تطبیقی نشانه های بصری در آینه کاری ایرانی و هنر فتوکلاژ* (مورد مطالعاتی فتوکلاژهای دیوید هاکنی)

آینه کاری ایرانی گونه­ای دیوارنگاری به شمار می­آید ولی به اعتبار ویژگی­های بینشی، مضمونی و ساختاری، با انواع دیگر دیوارنگاری در جهان متفاوت است؛ در حقیقت ما در آینه­کاری شاهد زبان تصویری ویژه­ای هستیم که از تعامل میان قطعات خرد شده آینه با نقوش هندسی شکل گرفته است؛ محتوای شکلی این عناصر را فرم­های کوچک هندسی، سه گوش­های منظم و فرم­های ساده شده طبیعی تشکیل داده­اند؛ از جهت ظرافت دید، این روش نتایج درخشانی دربرداشته و سبب بوجود آمدن شیوه نوینی از اجرا گردیده که معادل تصویری آن را می­توان در اشکال گوناگون هنر نوین بویژه هنر فتوکلاژ مشاهده کرد؛ این مقاله تلاشی است برای پاسخگویی به این مسئله که آیا تشابهی میان نشانه­های زیبایی­شناختی در آینه­کاری ایرانی و فتوکلاژهای دیوید هاکنی وجود دارد؟ از این رو با بهره جستن از روش توصیفی- تحلیلی و با جمع­آوری اطلاعات کتابخانه­ای و میدانی، به مطالعه پاره­ای از وجوه اشتراک نمونه­های موردنظر می­پردازیم. حاصل تطبیق و نتیجه بررسی­ها نشان می­دهد که نشانه­های بصری بکار رفته در آینه­کاری ایرانی و فتوکلاژهای دیوید هاکنی فارغ از مجموع شرایط زمانی و مکانی به صورت مشابه بکار رفته است.

کلیدواژه ها:

آینه کاری ایرانی ، هنر نوین ، فتوکلاژ ، دیوید هاکنی