بررسی موارد سپتی سمی نوزادی در بیمارستان ولی عصر (عج) وابسته به دانشگاه علوم پزشکی بیرجند

زمینه و هدف: سپتی سمی یکی از بیماریهای شایع و مهم دوران نوزادی است که با عوارض و مرگ و میر بالایی همراه است. شناسایی عوامل خطر نوزادی و مادری آن در پیشگیری از این بیماری کمک کننده است. مطالعه حاضر با هدف شناسایی این عوامل و بررسی آن در نوزادان انجام شد.روش بررسی: این مطالعه توصیفی - تحلیلی بر روی تمامی نوزادانی که با شک به سپتی سمی از تاریخ ۸۲/۱/۱ تا ۲۹/۱۲/۸۲ در بخش نوزادان و NICU بیمارستان ولی عصر (ع) وابسته به دانشگاه علوم پزشکی بیرجند بستری شدند، انجام شد؛ به منظور جمع آوری اطلاعات لازم از پرسشنامه ساختاری استفاده شد.یافته ها: در مجموع ۱۰۰ نوزاد مورد بررسی قرار گرفتند؛ تعداد نوزادان پسر و دختر به ترتیب ۴۹ و ۵۱ مورد بود. فراوانی سپتی سمی زودرس و دیرس با هم مساوی بود. بیشتر نوزادان مورد مطالعه پره ترم و یا در گروه وزن کم موقع تولد (LBW) بودند. شایعترین یافته شیر نخوردن (%۸۰) بود. در %۴۲ نوزادان تغییر دما (هیپوترمی و هیپرترمی) مشاهده شد. %۱۴ از نوزادان آنمی، %۱۱ C-Reactive Protein(CRP)مثبت و %۱۳ Erythrocyte Rate Sedimentation (ESR) بالا داشتند. از ۶۷ مورد کشت خون انجام شده، ۶ مورد (%۸.۹) مثبت و شایعترین جرم، استاف کوآگولاز منفی بود. از ۴۲ مورد کشت ادرار انجام شده، ۶ مورد (%۱۴.۲) مثبت و شایعترین جرم Escherichia Coli بود. میزان مرگ و میر %۳۰ بود.نتیجه گیری: وزن کم موقع تولد و پره ترم بودن، هر دو عامل خطری برای ابتلا به سپتی سمی هستند. اقدامات پیشگیرانه در جهت کاهش تولد این نوزادان و مراقبتهای ویژه بعد از تولد در آنها توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

Septicemia ، Newborn ، Blood culture ، Urine culture ، سپتی سمی ، نوزاد ، کشت خون ، کشت ادرار