آلودگی با ویروس HTLV۱ در جهان و خراسان

از اوایل قرن اخیر گزارش شده است که رتروویروس ها از عوامل ایجاد تومور در پرندگانند اما در سال ۱۹۸۰ میلادی Poiesz و همکاران برای اولین بار ارتباط بین رتروویروس ها و لوکمی را در انسان گزارش کردند و آن را تحت عنوان ویروس انسانی از نوع لنفوتروپیک T نوع ۱ ( Human T Lymphotropic Virus type ۱ یا HTLV۱ ) نامیدند. در طی ۲۷ سال گذشته اپیدمیولوژی HTLV۱ کامل شده اما هنوز معمای شیوع بالا در برخی از مناطق ژاپن و عدم شیوع بالا در مناطق مجاور آن مانند کره، چین و روسیه شرقی و همچنین وجود یک منطقه با شیوع بالا در ایران حل نشده است. این ویروس عامل دو بیماری مشخص لوکمی- لنفومای بالغین از نوع سلول T Adult T-cell Leukemia/ Lymphoma) و یا ATL ) و پاراپارزی اسپاستیک تروپیکال و میلوپاتی همراه با HTLV۱ (HTLV۱ Associated Myelopathy/Tropical Spastic Paraparesis) می باشد. این ویروس در حال حاضر گسترش جهانی دارد اما در برخی مناطق به صورت اندمیک یافت می شود. راه انتقال این ویروس از طریق تماس جنسی، تغذیه با شیر مادر، تزریق فرآورده های آلوده و ورود سوزن آلوده به بدن می باشد. اولین بار در ایران تابعی و همکاران دو بیمار خراسانی مبتلا به لوکمی- لنفومای بالغین از نوع سلول T را که هیپرکلسمیک داشتند را در سال ۱۹۸۶ میلادی گزارش کردند؛ سپس فرید و تابعی ۱۳ بیمار مبتلا به این بیماری را مجددا از خراسان گزارش نمودند؛ در مطالعات بعدی مشخص شد که خراسان یکی از مناطق اندمیک برای HTLV۱ می باشد.در این مقاله، درباره اپیدمیولوژی، بیولوژی ویروس، راههای انتقال ویروس، بیماریهای ناشی از آن و نحوه پیشگیری، تشخیص و درمان بیماری و HTLV۱ در ایران بحث می شود.

کلیدواژه ها:

Human Lymphotropic Virus Type ۱ ، Khorasan ، Adult T cell leukemia ، Lymphoma ، Myelopathy ، Tropical spastic paraparesia ، HTLV ۱ ، خراسان ، لوکمی ، لنفومای بالغین از نوع سلولT ، پاراپارزی اسپاستیک تروپیکال ، میلوپاتی همراه با HTLV۱