اثرات آمیگدالین بر ساختار بافتی کبد موش کوچک آزمایشگاهی

زمینه و هدف: گزارشات ضد و نقیضی از سمیت کبدی آمیگدالین به عنوان یک داروی ضد سرطان وجود دارد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثرات هیستولوژیک آمیگدالین بر کبد موش سوری بود. روش تحقیق: ۳۲ سر موش سفید آزمایشگاهی نر بالغ به ۴ گروه کنترل، آمیگدالین mg/kg,ip۱۰، ۲۵ و ۵۰ تقسیم شدند. به موش های گروه تجربی، به مدت ۳۰ روز آمیگدالین با غلظت های مورد نظر و به موش های گروه کنترل سالین نرمال تزریق گردید. سه روز بعد از آخرین تزریق، حیوانات بیهوش شدند و کبد آنها وزن شد و لام های میکروسکوپی از کبد تهیه شد. تعداد سلول های کوپفر، نکروزه و چند هسته ای کبدی آنان شمارش گردید. داده های حاصله با استفاده از آزمونKruskal-Wallis و نرم افزار SPSS (ویرایش ۱۶) آنالیز آماری شدند. یافته ها: یافته ها اختلاف آماری معنی داری را در هیچ یک از گروه های مورد مطالعه از نظر میانگین وزن کبد و تعداد سلول های نکروزه کبد نشان نداد. تعداد سلول های کوپفر در گروه آمیگدالین ۲۵ و ۵۰ نسبت به گروه آمیگدالین ۱۰ و کنترل افزایش معنی داری را نشان داد (۰۰۱/۰(P=؛ همچنین میانگین تعداد سلول های چند هسته ای کبد در گروه آمیگدالین۵۰ در مقایسه با گروه کنترل اختلاف آماری معنی داری را نشان داد (۰۴/۰(P=. نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که تزریق آمیگدالین به صورت وابسته به دوز می تواند به افزایش تعداد سلول های چند هسته ای کبدی و سلول های کوپفر در کبد موش منجر شود.

کلیدواژه ها:

Amygdalin ، Histology ، Mouse ، Liver ، آمیگدالین ، کبد ، موش ، ساختار بافتی