مقایسه اثر سیپروفلوکساسین و آزیترومایسین در درمان دیسانتری حاد بالغین

زمینه و هدف: دیسانتری، معمولا یک بیماری خودمحدودشونده است، اما درمان آنتی بیوتیکی آن، علاوه بر کوتاه کردن زمان سیمپتوماتیک بودن بیماری، سبب کاهش دفع میکروب از بدن بیمار و در نتیجه، کاهش قدرت سرایت به اطرافیان می شود. این مطالعه، به منظور مقایسه اثر سیپروفلوکساسین و آزیترومایسین در درمان گاستروآنتریت حاد غیرآمیبی انجام شد. روش تحقیق: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، ۸۴ بیمار مبتلا به گاستروآنتریت حاد غیرآمیبی، به روش نمونه گیری ساده انتخاب شدند و پس از اخذ رضایت کتبی، در یکی از دو رژیم شامل: سیپروفلوکساسین ۵۰۰ میلی گرم هر ۱۲ساعت یا آزیترومایسین ۲۵۰ میلی گرم روزانه یک بار، قرار گرفتند. پس از ۴۸ ساعت، بیماران ویزیت شده و بهبود علایم بالینی آنها بررسی شد؛ همچنین نتیجه کشت مدفوع روز اول آنها، ارزیابی شد. داده ها پس از جمع آوری و ثبت در پرسشنامه، با استفاده از نرم افزار SPSS (ویرایش ۳/۱) و آزمون آماری کای اسکوئر در سطح معنی داری ۵/۰=α تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: از ۸۴ بیمار مورد بررسی، در نمونه مدفوع ۴۱ نفر (۸/۴۸%) شیگلا گزارش شد که ۱۸ نفر (۹/۴۳%) از آنها، آزیترومایسین و ۲۳ نفر (۱/۵۶%)، سیپروفلوکساسین دریافت کردند. در ۱۴ نمونه (۷/۱۶%)، میکروب های دیگری رشد کرده بود (سالمونلا، کمپلیوباکتر ژژونی، ای کلای). در آنتی بیوگرام تهیه شده از ۵۵ بیمار، ۳۲ نفر به سیپروفلوکساسین حساس بودند (۲/۵۸%) و حساسیت به آزیترومایسین، در ۴۱ نفر گزارش شد (۵/۷۴%). در روز سوم درمان، پاسخ بالینی بیماران، با بررسی وضعیت تب و اسهال ارزیابی شد. در گروه آزیترومایسین در ۲۹ نفر (۵/۹۳%) و در گروه سیپروفلوکساسین در ۳۱ نفر (۸۸.۶%)، در روز سوم، تب قطع شده بود که اختلاف معنی داری از نظر قطع تب، بین دو گروه وجود نداشت. نتیجه گیری: آزیترومایسین و سیپروفلوکساسین اثر یکسانی در درمان دیسانتری غیرآمیبی دارند.

کلیدواژه ها:

Non amoebic dysentery ، Ciprofloxacin ، Azithromycin ، دیسانتری غیرآمیبی ، سیپروفلوکساسین ، آزیترومایسین