تعیین حساسیت پرتویی لنفوسیت های افراد سالم و بیماران مبتلا به سرطان پروستات با استفاده از روش تراکم پیش رس کروموزومی

سابقه و هدف: تست های سیتوژنتیک برای سنجش حساسیت پرتویی و ریسک ابتلا به سرطان به کار برده می شوند. هدف ما بررسی حساسیت پرتویی افراد سالم و بیماران مبتلا به سرطان پروستات با روش تراکم پیش رس کروموزومی (PCC) شیمیایی بوده است. مواد و روش ها: از ۱۰ بیمار مبتلا به سرطان پروستات و ۱۰ فرد سالم ، ۵/۳ میلی لیتر خون وریدی دریافت و در ۷ میکروتیوب استریل قرار داده شد. نمونه های دوگروه به جز شاهد با شتاب دهنده Siemens در انرژی MV ۶ دوزهای ۲۵/۰، ۵/۰، ۱، ۲، ۴ و ۶ گری دریافت کردند. برای هر نمونه تست PCC شیمیایی انجام و لام های حاصله شمارش شد. برای مقایسه میزان بیراهی ناشی از دوزهای مختلف در هر گروه و مقایسه بیراهی حاصل از دوزهای یکسان در دو گروه از تست های Kruskal-Wallis non-parametric ANOVA و Mann-Whitney استفاده شد. یافته ها: بین تعداد حلقه های ایجاد شده و دوز پرتودهی (Gy۵/۰≤) ارتباط معنی داری در دو گروه سالم و مبتلا به سرطان بودکه با افزایش دوز، حلقه ها افزایش می یافت (۰۵/۰p<). مقایسه افراد سالم و مبتلا به سرطان پروستات در دوزهای یکسان اختلاف معنی داری در تعداد حلقه های حاصل نشان نداد (۷۸۴/۰p=). استنتاج: چون PCC شیمیایی به لحاظ نظری باید قابلیت تشخیص ناهنجاری های کروموزومی بیش تری را نسبت به آنالیز متافاز داشته باشد، در صورت استفاده هم زمان از تکنیک FISH، امکان شمارش همزمان دی سانتریک ها و قطعات دیگر فراهم می شود و ممکن است حساسیت پرتویی دو گروه مبتلا به سرطان پروستات و سالم از نظر میزان ناهنجاری های کروموزومی بهتر تفکیک گردد.

کلیدواژه ها:

Premature Chromosome Condensation ، Radiosensitivity ، Cytogenetic test ، Dose-Response curve ، Prostate cancer ، تراکم پیش رس کروموزومی ، حساسیت پرتویی ، تست سیتوژنتیک ، منحنی دوز-پاسخ ، پرتودهی ، سرطان پروستات