واکاوی تاثیر هوشمندسازی مجتمع های آموزشی بر کیفیت یادگیری دانش آموزان دوره پنجم ابتدایی (مطالعه موردی : آموزش پرورش نواحی مشهد)

هدف پژوهش حاضر واکاوی تاثیر هوشمندسازی مجتمع های آموزشی بر کیفیت یادگیری دانش آموزان دوره پنجم ابتدایی نواحی مشهد است. پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی همراه با پیش آزمون و پس آزمون است . جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان پایه پنجم دوره ابتدایی شهر مشهد در سال تحصیلی ۹۴-۹۳ به تعداد ۹۵۵۰ نفر می باشد که ۴۰۰ نفر بر اساس جدول اچ اس بولا و به روش تصادفی خوشه ای ناهمگون انتخاب شدند. آزمودنی ها ابتدا به پرسشنامه ی سبک یادگیری کلب (۲۰۰۵ ) پاسخ دادند ، بعد از گذشت ۲ ماه از به کارگیری فن آوری اطلاعات و ارتباطات در مجتمع های آموزشی هوشمند ، مجددا" آزمودنی ها به پرسشنامه ی مذکور پاسخ دادند . برای تجزیه و تحلیل داده ها، از روش های آمارتوصیفی و آمار استنباطی t همبسته استفاده شد. یافته های پژوهش نشان دادند که مجتمع های آموزشی هوشمند بر تجربه عینی و آزمایشگری فعال دانش آموزان موثر بوده و آنها را افزایش داده است . همچنین بر شیوه های یادگیری مفهوم سازی انتزاعی و مشاهده تاملی نیز تاثیر گذار بوده و آنها را کاهش داده است.

کلیدواژه ها:

مجتمع های آموزشی هوشمند ، فن آوری اطلاعات و ارتباطات ICT ، فن آوری آموزشی ، سبک های یادگیری کلب ، سبک (همگرا ، واگرا ، جذب کننده و انطباق دهنده)