تاثیر مصرف خوراکی غضروف کوسه ماهی بر تعداد و فعالیت سلول های تنظیم کننده T در بیماران مبتلا به سرطان معده

سال انتشار: 1391
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 124

فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JMUMS-23-99_004

تاریخ نمایه سازی: 2 آبان 1402

چکیده مقاله:

سابقه و هدف: سرطان معده سومین سرطان شایع در ایران و چهارمین سرطان شایع و دومین سرطان کشنده در سراسر جهان است. غضروف کوسه ماهی، پروتئینی دارد که آنژیوژنز (رگ زایی) را در شرایط آزمایشگاهی و مدل های حیوانی متوقف می سازد. اما نقش آن درمهار آنژیوژنزو یا پاسخ های ایمنی ضد توموری انسان معلوم نشده است. هدف از این مطالعه تاثیرخوراکی این دارو بر روی تعداد سلول های Treg گردش خون محیطی همراه با پاسخ سایتوکاینی TGF-β معرف فعالیت مهاری لنفوسیت های T مهارکننده و همراه با آن تغییر در توازن بین الگوی سایتوکاینی سلول های TH۱ وTH۲در بیماران مبتلا به سرطان معده است. مواد و روش ها: در این مطالعه مورد شاهدی بیست وسه بیمار مبتلا به سرطان معده از نوع Intestinal انتخاب و به دو گروه تحت درمان با غضروف شارک (۱۴= n) و گروه کنترل (۹= n) تقسیم شده اند. حداقل یک ماه پس از اتمام درمان استاندارد، به بیماران گروه درمانی، ۶۰ عدد قرص ۱۵۰ میلی گرمی غضروف کوسه ماهی روزی سه بار به مدت ۲۰ روز تجویز گردیده و یک هفته پس از مصرف دارو، با جداسازی سلول های تک هسته ای گردش خون بیماران و کشت این سلول ها در مجاورت آنتی ژن مختص تومور، سلول های تنظیم کننده T (Treg) با فلوسایتومتری و سایتوکاین های TGF-β،IFN-γ،IL-۴ به روش الیزا اندازه گیری شدند. جهت تعیین تکثیر لنفوسیت ها در برابر آنتی ژن مختص تومور آزمایش MTT به عمل آمد. سپس داده ها توسط آزمون های آماری توصیفی و استنباطی تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: در گروه تحت درمان با غضروف کوسه ماهی در مقایسه با گروه کنترل بعد درمان میزان γ-IFN افزایش و IL-۴کاهش یافته بود (۰۵/۰< P)، اما تعداد سلول های Treg و میزان TGF-β تغییری نیافت. تفاوت معنی داری در اندازه گیری ها در گروه کنترل به دست نیامد (۰۵/۰> P). استنتاج: این دوز مصرفی از غضروف کوسه ماهی در انسان های مبتلا به سرطان معده، با کاهش IL-۴ (ایمونیتی سلول های TH۲) و افزایش تولید IFN-γ (ایمونیتی سلول های TH۱) موجب تقویت پاسخ های ایمنی سلولی ضد توموری می شود.