اثر مصرف خوراکی عصاره متانولی گرده خرما بر محور هیپوفیز- بیضه در موش صحرایی نر دیابتی

سابقه و هدف: احتمالا بین عدم تعادل سطوح سرمی هورمون های جنسی در دیابت و اختلالات تولید مثلی مربوط به آن ارتباط قوی وجود دارد . گیاه خرما سال هاست به عنوان گیاهی دارویی در دنیا شناخته شده است . هدف از این مطالعه و هورمون (LH) ارزیابی نقش حفاظتی عصاره الکلی گرده خرما بر سطح سرمی تستوسترون، هورمون لوتئینی کننده در موش های صحرایی نر بالغ دیابتی بود. (FSH) محرکه فولیکولی مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی ۳۰ سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار انتخاب و به صو رت تصادفی به سه گروه مساوی کنترل، دیابتی و درمان تقسیم شدند . دیابت به واسطه تزریق داخل صفاقی یک دوز استرپتوزوتوسین ۰/۲ عصاره الکلی گرده خرما را به mg/kg ۵۵ ) القا گردید . موش های دیابتی در گروه درمان به مدت ۴ هفته روزانه mg/kg) صورت گاواژ دریافت کردند . گروه دیابتی و کنترل روزانه حجم مساوی آب مقطر دریافت کردند . در پایان موش ها با تزریق داخل صفاقی پنتوباربیتال سدیم بیهوش و تحت جراحی قرار گرفتند . نمونه های خونی از بطن چپ گرفته شد و بافت های بیضوی بلافاصله بعد از جراحی برداشته شده و برای مطالعات بافتی آماده شدند . سطح هورمون های تستوسترون، و (ANOVA) با روش الایزا اندازه گیری گردید . مقایسه های آماری با استفاده از آنالیز واریانس یک طرفه FSH و LH نسخه ۱۹ انجام شد. SPSS متعاقب ان تست توکی با استفاده از نرم افزار یافته ها: میانگین سطح سرمی تستوسترون، وزن بیضه و وزن اپیدید یم در گروه دیابتی به صورت معنی داری در مقایسه هم چنین در گروه دیابتی آرایش سلول های توبولی بهم خورده، سلول های .(p<۰/ با گروه کنترل کاهش یافت ( ۰۵ FSH و LH اسپرماتوگونی حفره دار شده و تعداد اندکی اسپرم در حفره مرکزی اغلب لوله های منی ساز دیده شد . سطح تغییر م عنی داری را بین گروه ها نشان نداد . اما در گروه درمان سطح تستوسترون در مقایسه با گروه دیابتی افزایش یافت یافته های هیستوپاتولوژی گروه درمان مشابه گروه کنترل بود. .(p<۰/۰۵) استنتاج: به نظر می رسد مصرف عصاره الکلی گرده خرما بتواند در حفاظت و بهبود ساختمان بیض ه در موش های دیابتی موثر باشد و احتمال دارد بر تغییر مقدار تستوسترون ناشی از دیابت اثر تنظیم کنندگی داشته باشد.

کلیدواژه ها:

Palm pollen ، spermatogenesis ، FSH ، LH ، diabetes ، گرده خرما ، اسپرماتوزنز ، هورمون محرک هفولیکولی ، هورمون لوتئینی کننده ، دیابت