بررسی تطبیقی مدایح رضوی در شعر عربی و فارسی از ابتدا تا پایان قرن دهم

چکیده علی بن موسی الرضا (ع) یکی از چهرههای مورد ستایش شاعران عربی و فارسی است که بعد از پیامبر اکرم (ص)، امام علی (ع) و امام حسین (ع) بیشترین اشعار را به خود اختصاص داده است، به صورتی که شعر رضوی یکی از موضوعات مستقل در ادبیات فارسی و عربی محسوب میشود. در مقاله حاضر، مدایح رضوی در شعر عربی و فارسی، از ابتدا تا پایان قرن دهم، مورد مقایسه و بررسی قرار گرفته است. مهمترین موضوعاتی که شاعران در مدایح رضوی بدان اشاره داشتهاند، شامل: حق امامت و ولایت امام رضا (ع) بر مسلمانان، ستایش فضیلتهای اخلاقی امام رضا (ع)، اصالت و نسبت امام رضا (ع) به خاندان پیامبر (ص)، ستایش شهر خراسان، بارگاه امام رضا (ع) و آرزوی زیارت آن حرم شریف، توسل و درخواست شفاعت از آن حضرت، تولی امام رضا (ع) و تبری از دشمنان ایشان، مذمت شهر خراسان، مقایسه امام رضا (ع) با بزرگان دینی، تاریخی یا اساطیری می­باشد که در این پژوهش مورد توجه نگارندگان قرار گرفته است. از نظر بلاغی نیز شاعران در مدایح خود بیشتر از صنایعی؛ همچون اقتباس، تشبیه و استعاره، تلمیح و تضاد بهره بردهاند.

کلیدواژه ها:

واژگان کلیدی: امام رضا (ع) ، مدح ، شعر رضوی ، شعر عربی ، شعر فارسی