بازآفرینی دانش نوین طراحی زیست دوست در ارتقاء کیفیت زندگی (نمونه موردی، سه خانه طراحی زیست دوست در تهران)

بیان مسئله: آفرینش اساس شکل گیری عالم هست. خداوند به عنوان نخست معمار هستی جهان را آفریده است؛ و انسان تداوم دهنده آفرینندگی او می باشد. ذهن انسان این گونه ایجادشده است که، مدام در پی خلق کردن می باشد و منبع الهام او طبیعت است اما مسئله اصلی جدایی میان انسان با طبیعت در جهان کنونی است. هدف پژوهش: پژوهش انجام شده با هدف ایجاد ارتباطی میان رشته ای در حوزه های معماری و فلسفه آفرینندگی، به جهت ارتقاء کیفیت زندگی انسان، در پی ایجاد تعاملی با طبیعت، که در جهان کنونی انسان از آن فاصله گرفته است، می باشد.روش پژوهش: پژوهش انجام شده به روش کمی-کیفی انجام شده است. در بخش کیفی (نظریه زمینه ای) با راهبرد تحلیل داده، وکدگزاری توسط نرم افزار MaxQDA با روش سیستماتیک اشتراوس و کوربین انجام شده است. داده های این بخش توسط هجده مصاحبه به صورت معنایی به دست آمده است. در بخش کمی، مقولات به دست آمده، توسط پرسش نامه از سه خانه با طراحی زیست دوست موردبررسی قرار گرفت، نتایج روابط متغییرهای پژوهش توسط آزمون اسپیرمن به دست آمده است. یافته های پژوهش: پارادایم به دست آمده در بخش کیفی و همچنین ارتباط متغییرها در بخش کمی، حاکی از نسبت مستقیم ارتقاء کیفیت زیست با بهره از طبیعت و سامانه های نوین زیست دوست، در محیط زندگی انسان می باشد.نتایج پژوهش: نتایج به دست آمده از پارادایم بخش کیفی، که در محیط زندگی زیست دوست حقیقی، مورد آزمون قرارگرفته است، نشان می دهد که جوهر وجود انسان در مجاورت طبیعت ارتقاءیافته، توسعه انسانی در چنین محیطی بیشتر می باشد، همچنین با استفاده از دیوارزنده گیاهی به شکل کشاورزی خانگی، فضای معماری، به محیطی زنده و پویا تبدیل می شود.

کلیدواژه ها:

معماری زیست دوست ، ارتقاء کیفیت زندگی ، دیوارهای زنده گیاهی ، کشاورزی خانگی ، توسعه انسانی