بررسی جنینزایی رویشی دو رقم تجاری و خودروی گوجه فرنگی در محیطهای کشت بافت مختلف

جنینزایی رویشی ابزار کارآمدی است که جهت تولید تعداد زیادی گیاهان برتر یا تراریخته مورد استفاده قرار میگیرد. بهمنظور بررسی جنینزایی رویشی دو رقم تجاری۱[۱] و خودروی۲[۲] گوجهفرنگی در سه محیط کشت مختلف و با هدف مشخص نمودن محیط غذایی و اندامهای مناسب جهت کشت بافت این گیاه، آزمایشی در قالب طرح پایه کاملا تصادفی و آرایش فاکتوریل در چهار تکرار انجام شد. در این آزمایش قطعاتی از محور زیر لپه و ریشه نهالهای بذری رشد یافته درون شیشه گوجهفرنگی، در سه محیط کشت مایع B۵، MS و NL کشت شدند. پس از انتقال نمونههای مورد کشت از محیط القایی و حاوی اکسین به محیطهای بدون اکسین، جنینزایی رویشی آن ها مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که برخلاف محیط کشت NL که در آن هیچ جنینی مشاهده نشد، اما میزان جنین زایی رویشی به طور معنیداری در محیط کشت B۵ بیشتر از MS بود. هم چنین مشخص شد که رقم خودرو نسبت به رقم تجاری افزایش معنیداری در تولید جنین رویشی دارد. نتایج مربوط به اثرات متقابل نیز نشان داد که بین رقم و محیط کشت در سطح احتمال ۱ درصد و بین رقم و ریزنمونه در سطح احتمال ۵ درصد، اثر متقابل وجود دارد. با توجه به نقش مهم مواد تشکیل دهنده محیطهای کشت بر جنینزایی رویشی، تاثیر غلظتهای مختلف ساکارز (۱۰، ۲۰، ۳۰ و ۴۰ گرم در لیتر) بر این پدیده، در شرایط درون شیشهای مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که مناسبترین غلظت جهت جنینزایی رویشی این گیاه، غلظت ۲۰ گرم در لیتر ساکارز میباشد. هدف از بررسی حاضر تعیین بهترین شرایط کشت و مناسب ترین اندام و هم چنین مقایسه رفتارهای دو گونه وحشی و اهلی گیاه گوجهفرنگی در کشت بافت این گیاه میباشد.

کلیدواژه ها:

جنینزایی رویشی ، گوجهفرنگی ، ریزنمونه ، محیط کشت ، ژنوتیپ ، ساکارز