بررسی علل اختلالات بیش فعالی و نقص توجه در دانش آموزان دوره ابتدایی

پژوهش حاضر با هدف بررسی علل اختلالات بیش فعالی و نقص توجه در دانش آموزان دوره ابتدایی انجام شد. پژوهش حاضر از نوع کتابخانه ای بوده و با استفاده از منابع در دسترس انجام شد. اختلال توجه_بیش فعالی یکی از شایع ترین اختلالات عصبی در دوران کودکی بشمار می رود. میزان شیوع این اختلال ۲/۴ درصد و ۳/۶ درصد گزارش شده است. بیش فعالی از اختلالات رشدی در هدایت رفتار به طور طبیعی، توجه، بی قراری و کنترل تکانش است نه اختلالی ناشی از اختلالات عصبی_شناختی بزرگ: حسی، حرکتی یا هیجانی. اختلال نقص توجه_بیش فعالی همیشه به تنهایی روی نمی دهد بلکه گاها با اختلال ها و علائمی چون اختلال یادگیری، افسردگی، اختلال سلوک و اختلال دوقطبی. حتی چنین کودکانی گرچه دارای هوش متوسط هستند و اختلال هایی از قبیل رفتاری و سلامت و حواس دیداری و شنیداری و عاطفی را ندارند اما در یادگیری مشکل دارند. درمان های دارویی به تنهایی نمی توانند این اختلال را درمان کنند بلکه نیاز به مداخلات روان شناختی است. نتایج نشان داد که رویکردهایی مانند توجه و بازی درمانی می توانند بهبود قابل توجهی را در این زمینه ایجاد کنند. درنتیجه، تلاش برای ایجاد راه حل های مناسب در این زمینه بر اساس ایده های ارائه شده، به گونه ای که به نیازهای جامعه پاسخ دهند، بسیار مهم است.

کلیدواژه ها:

اختلالات ، نقص توجه ، بیش فعالی ، دانش آموزان ، ابتدایی