مطالعه خصوصیات آزمایشگاهی چسب فیبرینی تهیه شده از پلاسمای تک واحدی

چکید ه   سابقه و هدف   چسب فیبرینی فرآورده بیولوژیک مشتق از پلاسما است که به طور گسترده ای جهت متوقف نمودن خونریزی در حین و بعد از جراحی استفاده می شود و نوع اتولوگ و تهیه شده در بانک خون آن، خطر انتقال عوامل عفونی را ندارد. هدف این مطالعه تهیه ترومبین و فیبرینوژن از پلاسمای تازه منجمد شده و مطالعه خصوصیات آزمایشگاهی آن ها به منظور تهیه چسب فیبرینی بود.   مواد و روش ها   فیبرینوژن با استفاده از سولفات پروتامین از کرایو استحصال و غلظت آن با روش الایزا و روش انعقادی کلاوس تعیین شد. ترومبین با دو روش دستی و دستگاهی تهیه و فعالیت آن با روش اسپکتروفتومتری تعیین گردید. زمان تشکیل لخته با ترکیب ترومبین و فیبرینوژن استحصالی اندازه گیری شد. قدرت کشش و قدرت چسبندگی لخته حاصل با دستگاه Tensiometry تعیین شد. بررسی زمان لیز لخته با حلال پذیری در اوره ۵ مولار انجام شد.   یافته ها   غلظت فیبرینوژن رسوب داده شده با سولفات پروتامین mg/ml ۸ ± ۷۳ تعیین شد. بازیافت فیبرینوژن از رسوب کرایو در دمای ˚C ۲۴، ۹۳% بود. زمان تشکیل لخته فیبرینوژن با ترومبین کمتر از ۵ ثانیه بود. قدرت کشش لخته و قدرت چسبندگی به ترتیب g/cm۲ ۹/۸ ± ۶۰ و g ۹ ± ۵۵ بود. میانگین فعالیت ترومبین دستی تولید شده NIH ۲/۶ ± ۶/۵۹ بود اضافه نمودن عامل آنتی فیبرینولیتیک به کنسانتره فیبرینوژن، تاثیری در زمان لخته شدن و قدرت کشسانی نداشت.   نتیجه گیری   فیبرینوژن و ترومبین تهیه شده در این تحقیق از لحاظ غلظت، فعالیت، قدرت تشکیل لخته و استحکام لخته ایجاد شده، ماهیت مناسبی برای تولید چسب فیبرینی دارند.   کلمات کلیدی : چسب فیبرینی، فیبرینوژن، ترومبین، پلاسما

کلیدواژه ها:

Fibrin sealant ، Fibrinogen ، Thrombin ، Plasma ، چسب فیبرینی ، فیبرینوژن ، ترومبین ، پلاسما