بررسی تاثیر تزریق گلبول قرمز فشرده بر پارامترهای آنالیز گاز خون شریانی در بیماران تحت بیهوشی عمومی الکتیو

چکید ه   سابقه و هدف   تزریق خون با تغییر در پارامترهای متابولیک همراه است. هدف از انجام این مطالعه بررسی تاثیر تزریق گلبول قرمز فشرده (PRBC) بر پارامترهای گاز خون شریانی (ABG) در بیماران تحت بیهوشی عمومی بود.   مواد وروش ها   در یک کارآزمایی بالینی، ۴۰ بیمار بالغی که تحت بیهوشی عمومی قرار گرفته بودند و کاندید دریافت تزریق گلبول قرمز فشرده با حجمی در محدوده تقریبی ۲۵۰ تا ۳۵۰ میلی لیتر بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. یک نمونه خون شریانی بلافاصله قبل و پس از تزریق گلبول قرمز فشرده از بیمار گرفته شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنی دار تلقی شد. ورود، تجزیه و تحلیل اطلاعات با برنامه ۵/۱۱ SPSS انجام گردید. نتایج به صورت میانگین ± انحراف معیار نمایش داده شد. به منظور آنالیز بخشی از نتایج، از آزمون های آماری Paired Sample t-Test و Chi-square استفاده شد.   یافته ها   بین میانگین مقادیر PaO۲ ، PaCO۲ ، pH و Base Excess قبل و پس از تزریق یک واحد گلبول قرمز فشرده اختلاف معنی داری وجود نداشت. اما میانگین HCO۳ بیماران پس از تزریق یک واحد خون به میزان معنی داری از مقدار آن در پیش از تزریق کمتر بود. همچنین بر اساس یافته های این مطالعه میانگین باز بافری ( Buffer Base ) پس از تزریق یک واحد گلبول قرمز فشرده به میزان معنی داری از مقدار آن پیش از تزریق پایین تر بود.   نتیجه گیری   تجویز مقادیری در حد یک واحد گلبول قرمز فشرده در بیماران تحت بیهوشی عمومی با تنفس مکانیکی، تاثیر چندانی بر پارامترهای گاز خون شریانی نمی گذارد. البته به نظر می رسد تغییرات بیکربنات و باز بافر در بیماران پس از تزریق خون، دستخوش تغییرات بارزتری گردد که با افت این دو متغیر نسبت به زمان قبل از تزریق همراه است. بنابراین متعاقب این قبیل تزریق خون، به نظر نمی رسد نیازی به تجویز هیچ مقدار از محلول بیکربنات وریدی وجود داشته باشد. کلمات کلیدی : بیهوشی عمومی، تزریق خون، گاز خون شریانی، گلبول قرمز فشرده

کلیدواژه ها:

General anesthesia ، Blood transfusion ، ABG ، Packed red blood cell ، بیهوشی عمومی ، تزریق خون ، گاز خون شریانی ، گلبول قرمز فشرده