اثر ترکیبات بیولوژیک و برخی قارچ کش ها در مبارزه با عامل بیماری ذغالی بلوط (Biscogniauxia mediterranea) در شرایط درون شیشه ای

در این بررسی نمونه­برداری از پارک جنگلی قرق واقع در استان گلستان به­صورت کاملا تصادفی انجام شد. پس از جداسازی و خالص­سازی قارچ­ها، بر اساس اطلاعات مندرج در کلید شناسایی جنس Biscogniauxia sp.، عامل بیماری ذغالی تشخیص داده شد. تاثیر سه گونه قارچی Trichodermaaviride، T.atroviride و T.koningii روی رشد عامل بیماری در شرایط کشت درون شیشه­ای با استفاده از دو روش کشت متقابل و تاثیر مواد فرار مورد بررسی قرار گرفت. هر سه گونه Trichoderma در آزمون کشت متقابل و تاثیر مواد فرار، دارای تاثیری مثبت در بازدارندگی از رشد قارچ بیمارگر است. اثر غلظت­های مختلف قارچ­کش­های اکسی کلرایدمس، پروپیکونازول، کاربندازیم و متالاکسیل- مانکوزب بر عامل بیماری در شرایط کشت درون شیشه­ایبررسی شد. نتایج نشان داد قارچ­کش پروپیکونازول در غلظت­های ۵۰ و ۱۰۰ پی پی ام و کاربندازیم با غلظت ۱۰۰ پی­پی ام بیش ترین درصد بازدارندگی (۱۰۰ درصد) را در بین غلظت­های قارچ­کش­ها داشته است و دو غلظت، پروپیکونازول ۱۰ پی پی ام (۲/۸۷ درصد) و کاربندازیم ۱۰ و ۵۰ پی پی ام به­ترتیب ۲۵/۸۶ و ۴۵/۸۱ درصد، بیش ترین بازدارندگی را داشتند. قارچ­کش­های متالاکسیل-مانکوزب، کوپراکسی کلراید تفاوت معنی­داری با شاهد نشان نداند.

کلیدواژه ها:

استان گلستان ، بلندمازو ، بیماری ذغالی بلوط ، تریکودرما ، جنگل قرق