واکاوی عوامل موثر بر دینداری معلمان مدارس ابتدایی و ارتباط آن با امیدواری اجتماعی دردوران پساکرونا: یک مطالعه کیفی

هدف مقاله حاضر واکاوی عوامل موثر بر میزان دینداری معلمان مدارس ابتدایی و ارتباط آن با امیدواری اجتماعی در دورانپساکرونا بر اساس تجارب زیسته آنان در شهر داراب بود.در این پژوهش کیفی،از روش توصیفی-تحلیلی و پیمایشی استفادهشد.ابزار گردآوری داده ها،مصاحبه نیمه ساختار یافته و جامعه آماری این پژوهش معلمان فعال دوره ابتدایی شهر داراب در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۲ ۱۴۰۲ با روش نمونه گیری تصادفی بود.در این مقاله پس از مصاحبه با ۱۶ نفر معلم به عنوان مشارکت کنندگان بالقوه( ۸ نفر معلم مرد و ۸ نفر معلم زن)،داده ها به اشباع رسیدند.به منظور بررسی پایایی و روایی یافته ها از راهبردهای افزایشحساسیت نظری،نمونه گیری تدریجی،تنوع بخشیدن به افراد مصاحبه شونده و چندسویه سازی استفاده گردید.برای تجزیه وتحلیل داده ها از الگوی پیشنهادی اسمیت استفاده گردید که بعد از تحلیل یافته ها،در مجموع تعداد( ۸۸ )مفهوم اولیه،( ۱۶ ) مضمونفرعی و ( ۲)مضمون اصلی تحت عنوان دینداری و امیدواری اجتماعی،استخراج گردید.یافته های این پژوهش بر اساس تجاربزیسته معلمان ابتدایی شهر داراب در دوران پساکرونا بیانگر آن است که دینداری و امیدواری اجتماعی معلمان به یکدیگر وابستهو بر روی یکدیگر اثر می گذارند.دینداری معلمان به آنان کمک میکند تا با چالش های پساکرونا مقابله کنند و از این رو امیدواریبیشتری به آینده داشته باشند.در همین راستا به منظور بهبود و افزایش میزان دینداری و امیدواری اجتماعی معلمان،راهکارهایپیشنهادی ارائه گردید

کلیدواژه ها:

دینداری ، امیدواری اجتماعی ، پساکرونا ، پژوهش کیفی