اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر کاهش افسردگی دختران تک والد

مقدمه: مسئله جدایی زوجین از یکدیگر به هر دلیلی که اتفاق بیفتد، می تواند تاثیرات روحی و روانی مخربی را بر اعضای خانواده بر جا گذارد که افسردگی یکی از عمده ترین این مشکلات است بر همین اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر افسردگی نوجوانان دختر تک والد مدارس متوسطه دوم شهرستان تویسرکان انجام پذیرفت.روش: در این پژوهش از روش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد و جامعه آماری آن را کلیه دانش آموزان دختر تک ­والد متوسطه دوم شهر تویسرکان در سال تحصیلی ۱۳۹۶-۱۳۹۷ تشکیل دادند که ۳۰ نفر از این دانش آموزان به شیوه نمونه-گیری هدفمند از بین ۲۰۰ دانش آموز تک والد دارای افسردگی بر اساس ملاک های ورود به پژوهش انتخاب گردیده و به تصادف در دو گروه ۱۵ نفره آزمایش و کنترل جای دهی شدند برای هر دو گروه پیش آزمون، شامل مقیاس افسردگی بک به اجرا درآمد و گروه آزمایش به مدت ۱۰ جلسه ۹۰ دقیقه ای تحت رفتاردرمانی دیالکتیکی قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند. هر دو گروه مجددا پس آزمون را تکمیل نموده و نتایج از طریق تحلیل کواریانس مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.نتایج: نتایج نشان داد؛ رفتاردرمانی دیالکتیکی در کاهش نشانه های افسردگی موثر است و آزمودنی های گروه آزمون در مقایسه با گروه کنترل، کاهش معنی داری را در افسردگی و نشانه های شناختی و عاطفی و جسمانی آن از خود نشان داده اند.بحث و نتیجه گیری: نتیجه این پژوهش نشان می دهد که می توان از این رویکرد درمانی در کاهش مشکلات شناختی و عاطفی دختران تک والد استفاده نمود و ضمن کاهش افسردگی، از بروز مشکلات رفتاری و آسیب های اجتماعی که این دختران را تهدید می نماید پیشگیری کرد

کلیدواژه ها:

رفتاردرمانی دیالکتیک ، افسردگی ، نوجوانان دختر تک والد