تاثیر ساختار بودجه ای دولت بر تامین مالی سرمایه گذاری بخش خصوصی در ایران (فرضیه بانکهای غیرکارا)

یکی از مهمترین منابع تامین مالی برای سرمایه گذاری از سوی بخش خصوصی ، اعتبارات پرداخت شده به این بخش از مسیر سیستم بانکی می باشد . طبق ادبیات اقتصادی کمیت و کیفیت بودجه دولت می تواند اثرات دوگانه ای بر عملکرد بانکها از لحاظ اعتباردهی به بخش خصوصی در پی داشته باشد. هدف این مطالعه ارزیابی ماهیت و شدت اثرات ساختار بودجه ای دولت از دو مسیر سهم هزینه های دولتی در اقتصاد و سهم تامین مالی هزینه های دولت از اعتبارت سیستم بانکی بر اعتبارات پرداخت شده به بخش خصوصی در ایران می باشد . به این منظور ، با استفاده از داده های سری زمانی سالهای ۱۳۵۰ تا ۱۳۸۸ و با روش تکنیک هم انباشتگی جوهانسون-جوسیلیوس ، سعی در شناخت نقش تجربی دولت در این فاصله زمانی بر اندازه تامین مالی بیرونی بنگاهها در ایران شده است . نتایج تجربی حاکی از آن است که هم افزایش سهم هزینه های دولتی و هم افزایش تامین مالی دولت از سیستم بانکی ، بر اعتبارات پرداخت شده به بخش خصوصی در ایران تاثیرمنفی داشته است . این حالت با فرضیه «بانکهای غیرکارا» در ایران سازگار می باشد. نتایج مدل تصحیح خطا نیز حاکی از آن است که تامین مالی هزینه های دولت از مسیر سیستم بانکی در مقایسه با شاخص دیگر یعنی سهم هزینه های دولتی در اقتصاد باعث خروج سریعتر منابع از دسترس بخش خصوصی در ایران می گردد.

کلیدواژه ها:

private finance ، Government budget structure ، Banking system ، Johansen-Juselius Co-Integration ، Iran