تاثیر تمرین مقاومتی با و بدون محدودیت جریان خون بر سطح کورتیزول، تستوسترون و نسبت تستوسترون به کورتیزول در مردان جودوکار

زمینه و هدف: فعالیت ورزشی مقاومتی با روش­های نوین تمرینی مانند محدودیت جریان خون که با شدت کمتری نسبت به روش سنتی انجام می­­شود، می­تواند پاسخ­های فیزیولوژیکی متفاوتی را در پی داشته باشد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر یک نوبت فعالیت مقاومتی با و بدون محدودیت جریان خون بر سطح کورتیزول، تستوسترون و نسبت تستوسترون به کورتیزول در مردان جودوکار بود.مواد و روش­ها: ۳۰ مرد جودوکار به به دو گروه تمرین مقاومتی با و بدون محدودیت جریان تقسیم شدند. برنامه تمرینی شامل ۶ هفته و هر هفته ۳ جلسه در هفته تمرین قدرتی جلو بازو با هالتر بود. تمرین مقاومتی با محدودیت جریان خون شامل اجرای حرکت جلوبازو با شدت ۳۰ % یک تکرار بیشینه (۱-RM) همراه با فشار کاف (دور ناحیه نزدیک به تنه بازو) حدود ۱۲۰ تا ۱۶۰ میلی­متر جیوه در نظر گرفته شد که فشار کاف ایجاد محدودیت برای جریان خون هر فرد به فشار سیستولی او بستگی داشت. برای گروه تمرین مقاومتی سنتی (بدون انسداد عروق) تمرین با شدت ۷۵ % یک تکرار بیشینه انجام شد. برای سنجش تستوسترون و کورتیزول، اولین نمونه خون (۵ میلی­لیتر) پیش از تمرین از ورید پیش آرنجی دست راست گرفته شد. دومین خونگیری ۴۸ ساعت پس از ۶ هفته اول، سومین خونگیری ۲۴ ساعت پیش از  شروع فعالیت ۶ هفته دوم و چهارمین خونگیری پس از ۴۸ ساعت از آخرین جلسه تمرینی (پس از ۱۲ هفته) انجام گرفت.نتایج: نتایج آزمون بین گروهی نشان داد کورتیزول (۰۱۸/۰=P)، تستوسترون (۰۰۱/۰>P) و نسبت تستوسترون به کورتیزول (۰۰۱/۰=P) در دو گروه تمرین مقاومتی همراه با محدودیت جریان خون و مقاومتی اختلاف معنا­داری داشت. نتایج آزمون درون گروهی نشان داد کورتیزول (۰۰۱/۰>P؛ ۷۶/۱=d)، تستوسترون (۰۰۱/۰>P؛ ۰۳/۴=d) و نسبت تستوسترون به کورتیزول (۰۰۱/۰>P؛ ۵۳/۱=d) در گروه تمرین مقاومتی همراه با محدودیت جریان خون در مرحله پس­آزمون در مقایسه با پیش­آزمون به ترتیب ۴۸/۳۸، ۱۱/۱۲۱ و ۵۷/۵۳ درصد افزایش معنا­داری داشت. همچنین کورتیزول (۰۰۱/۰>P؛ ۲۷/۱=d)، تستوسترون (۰۰۱/۰>P؛ ۰۵/۲=d) و نسبت تستوسترون به کورتیزول (۰۱۰/۰=P؛ ۶۳/۰=d) گروه تمرین مقاومتی در مرحله پس­آزمون در مقایسه با پیش­آزمون به ترتیب ۳۵/۲۵، ۲۹/۶۰ و ۶۶/۲۱ درصد افزایش معنا­داری داشت.نتیجه­گیری: با توجه به نتایج پژوهش می­­توان نتیجه گرفت که یک نوبت تمرین مقاومتی با و بدون محدودیت جریان خون توانسته منجر به افزایش تستوسترون، کورتیزول و نسبت تستوسترون به کورتیزول شود. همچنین با توجه به اندازه اثر و درصد اختلاف می­توان گفت اثر گذاری تمرین مقاومتی به همراه محدودیت جریان خون در مقایسه با تمرین مقاومتی سنتی بیشتر بوده است.

کلیدواژه ها:

تمرین مقاومتی ، محدودیت جریان خون ، تستوسترون ، کورتیزول