مطالعه آزمایشگاهی تعیین خواص دی الکتریک نفت های خام

خواص دی الکتریک یک ماده، خواصی هست که می توان به وسیله آن، نتیجه اعمال امواج الکترومغناطیسی بر آن ماده را مطالعه کرد. برای بررسی روش گرمایش الکترومغناطیسی و بهینه سازی آن، باید این خواص را بررسی کرد. در این آزمایش ها از ۷ نمونه نفتی از میادین مختلف که عبارت اند از: آسماری، سروک، سهراب، فهلیان، کوه موند، منصوری و یاران استفاده گردیده است. در این مطالعه ترکیبات آلی و همچنین گروه های عاملی نفت های خام شناسایی و اندازه گیری شدند و تاثیر آن ها بر خاصیت دی الکتریک نفت مشاهده شد. با بررسی پارامترهای موثر بر خاصیت دی الکتریک این نتیجه دریافت شد که هرچه ترکیبی پیوندهای قطبی بیشتری داشته باشد، دارای دی الکتریک بالاتر و در نتیجه توانایی جذب بالای امواج ماکروویو را دارد. مقدار خاصیت دی الکتریک کوه موند که جزو نفت فوق سنگین است برابر با ۸۵۳/۲ و فهلیان که جزو نفت سبک است برابر با ۰۰۶/۲ به دست آمد که نشان می دهد بین این دو نمونه نفت هرچه نفت سنگین تر شود دی لکتریک آن نمونه بیشتر و در نهایت، خاصیت جذب امواج ماکروویو بالاتری دارد. از طرفی، خود پیوندهای درون نفت نیز بر دی الکتریک موثر هستند. طبق تست FTIR، پیوند های OHا، NHا، CN و SH در نمونه ها رابطه مستقیمی با دی الکتریک دارند. هرچه غلظت این پیوندها بیشتر باشد، دی الکتریک نیز بیشتر می شود. در این پروژه پیوندها و گروه های عاملی مورد نیاز و مطرح درون نمونه های نفتی بررسی و بحث شده است.

کلیدواژه ها:

dielectric properties ، Electromagnetic Waves ، Crude Oil ، microwave ، Asphaltene ، FTIR