اثربخشی پرورش ذهن بر خودکارآمدی والدینی دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر اثربخشی پرورش ذهن بر خودکارآمدی والدینی دانش آموزان بود. جامعه پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون، پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه شامل مادران دانش آموزان در سال ۱۴۰۲ بود. نمونه شامل ۳۰ نفر از این مادران است که بر اساس نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی ساده در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه ۱۵ نفر) گمارده شدند. ابزارهای پژوهش ، پرسشنامه های استرس والدینی آبیدین (۱۹۹۵) و ناامیدی بک و همکاران (۱۹۷۴) بودند. پیش آزمون در قالب پرسشنامه های پژوهش از هر دو گروه آزمایش و گواه به عمل آمد. سپس آموزش ذهنیت رشدیافته توسط پژوهشگر به مدت ۱۰ جلسه ۷۰ دقیقه ای و در هفته دو جلسه بر روی گروه آزمایش اجرا شد. بعد از پایان جلسات از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد. یافته ها نشان داد، ذهنیت رشدیافته بر استرس والدینی و ناامیدی مادران دارای کودکان با نیازهای ویژه شهر مشهد تاثیر دارد (۰۱/۰.(P≤ از نتایج پژوهش حاضر می توان در مراکز بهزیستی و مراکز مشاوره برای کاهش استرس والدینی و کاهش ناامیدی در مادران دارای کودکان با نیازهای ویژه استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

استرس والدینی ، ذهنیت رشدیافته ، ناامیدی ، نیازهای ویژه