طراحی سیستم اندازه گیری سرعت عکس العمل در رانندگی به کمک پردازش سیگنال های الکترومایوگرافی

در این مطالعه، اندازه گیری میزان زمان واکنش در ترمز کردن، با دیدن محرک مورد بررسی قرار گرفت. اطلاعات مربوط به زمان واکنش می تواند در افزایش هوشیاری رانندگان، تشخیص بیماری هایی مانند مالتیپل اسکلروزیس ، پارکینسون و همچنین در بهبود روش های توان بخشی موثر باشد. از ۶ نفر خانم داوطلب، الکترومایوگرافی تک کاناله از ناحیه عضله سولئوس و قوزک داخلی پای راست گرفته شد. داده های اخذ شده، توسط فیلتر ساویتزکی گلای به منظور به حداقل رساندن نویزها، فیلتر شدند. دو ویژگی مربوط به حوزه زمان و فرکانس را از آن استخراج نموده و داده ها در فواصل ۰.۷ ثانیه پنجره گذاری شد. نتایج بدست آمده براساس داده ها اینگونه است که زمان واکنش برابر است با ۲۸۰ میلی ثانیه تا ۳۰۵ میلی ثانیه است و میانگین زمان واکنش داده ها ۲۹۴ میلی ثانیه است. بیشترین میزان زمان واکنش ۳۰۰ میلی ثانیه است. کل فرآیند از لحظه دیدن نور چشمک زن به عنوان متحرک تا فشار دادن ترمز تقریبا ۷۵۰ میلی ثانیه به صورت میانگین زمان می برد. وهمچنین مدت زمان رسیدن پیام به عضلات و فعال شدن عضلات یعنی فشار دادن ترمز هم به صورت میانگین برابر با ۴۵۶ میلی ثانیه است. این مطالعه می تواند در ترکیب با داده های دیگر برای اندازه گیری میزان صلاحیت افراد در رانندگی به عنوان یک مولفه بیومتریک عمل کند.

کلیدواژه ها:

الکترومایوگرافی ، واکنش زمان ، رانندگی ، بیوفیدبک ، پردازش سیگنال