بررسی همبستگی خودکارآمدی با عملکرد بالینی دانشجویان پرستاری

مقدمه و هدف: خودکارآمدی ریشه در نظریه شناختی اجتماعی بندورا دارد. پژوهش حاضر براساس نظریه بندورا و با هدف تعیین همبستگی خودکارآمدی با عملکرد بالینی پرستاری دانشجویان سال آخر انجام شد. روش کار:پژوهش همبستگی حاضر با نمونه ای متشکل از ۲۰۷ دانشجوی پرستاری سال آخر انجام شد. ابزارهای پژوهش شامل " خودکارآمدی عملکرد بالینی" با ۳۷ عبارت در چهار حیطه و مقیاس لایکرت ۱۰۰-۰ و "عملکرد بالینی پرستاری" با ۵ سناریوی موردی و ۱۵ سوال چهار گزینه ای بود. ضریب آلفای کرونباخ پرسشنامه "خودکارآمدی عملکرد بالینی" ۹۶/۰ ;alpha= با دامنه بین ۹۲/۰- ۹۰/۰، پایایی آزمون مجدد با فاصله دو هفته ۹۴/۰r =  بود. ضریب آلفای کرونباخ پرسشنامه "عملکرد بالینی پرستاری" ۷۸/۰;alpha= و پایایی آزمون مجدد ۸۱/۰r =  بود. نتایج: یافته ها نشان داد که بین "خودکارآمدی عملکرد بالینی" با "عملکرد بالینی پرستاری" (۰۰۱/۰>p، ۴۲۵/۰ = r) همبستگی مثبت و معنادارآماری مشاهده شد. نتیجه نهایی:با توجه به میانگین درصد نمراتواحدهای مورد پژوهش، خودکارآمدی و عملکرد بالینی دانشجویان سال چهارم پرستاری متوسط بود. همچنین بین "خودکارآمدی عملکرد بالینی" با "عملکرد بالینی" دانشجویان پرستاری همبستگی وجود داشت. لذا، عوامل غیردرسی، مانند خودکارآمدی، در عملکرد دانشجویان، بخصوص در بالین،  نقش مهمی را بر عهده دارند.

کلیدواژه ها:

Correlation / Nursing Clinical Performance / Self Efficacy ، خودکارآمدی ، عملکرد بالینی پرستاری ، همبستگی