بررسی نقش پیش بین دینداری در گرایش نوجوانان به رفتارهای پرخطر با واسطه گری نظم بخشی هیجانی

مقدمه: هدف پژوهش حاضر بررسی نقش دین داری با واسطه گری نظم­بخشی هیجانات در پیش بینی گرایش به رفتارهای پرخطر در نوجوانان بود. روش: جامعه آماری این پژوهش، شامل دانش­آموزان دبیرستان­های نواحی پنج­گانه اصفهان بود که از بین دانش­آموزان دبیرستان­ها در سال ۱۳۹۱ تعداد ۳۸۳ نفر (۱۷۶ پسر و ۲۰۷ دختر) با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای تصادفی انتخاب شدند. داده های پژوهش با استفاده از پرسشنامه دین داری، پرسشنامه دشواری در نظم­بخشی هیجانات و پرسشنامه خطرپذیری نوجوانان ایرانی گردآوری و از طریق روش های آماری تحلیل مسیر و رگرسیون چندگانه موردبررسی قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد دشواری در نظم­بخشی هیجانی در رابطه میان دین داری و رفتار پرخطر تااندازه ای واسطه شده است. همچنین، رابطه مستقل معناداری بین دین داری و رفتارهای پرخطر وجود داشت. نتیجه گیری: نوجوانانی که اعتقادات مذهبی قوی تری دارند و هیجاناتشان را به گونه ای موثر تنظیم می­کنند به احتمال کمتر در رفتارهای پرخطر شرکت می­کنند.

کلیدواژه ها:

دین داری ، نظم بخشی هیجانی ، رفتارهای پرخطر