بررسی تاثیر آبیاری تکمیلی بر عملکرد و اجزای عملکرد گندم دیم منطقه ی ابهر، استان زنجان

پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر آبیاری تکمیلی در مراحل مختلف پدیده شناسی گندم دیم بر زیست توده، عملکرد دانه، وزن هزاردانه و مقدار نیتروژن و پروتئین دانه، در سال زراعی ۸۹-۱۳۸۸ در مزارع شهرستان ابهر در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تیمار و در سه تکرار اجرا گردید. تیمارهای آزمایشی عبارت از I۱ = یک نوبت آبیاری در مرحله خوشه رفتن و مقدار ۵۰۰ مترمکعب در هکتار، I۲= دو نوبت آبیاری در مراحل خوشه رفتن و دانه بستن، جمعا به مقدار ۵۰۰ مترمکعب در هکتار، I۳ = یک نوبت آبیاری در مرحله ی دانه بستن به مقدار ۵۰۰ مترمکعب در هکتار، I۴ = تیمار شاهد(بدون آبیاری) بودند. نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که اثر تیمارهای آبیاری تکمیلی درمورد صفات زیست توده، عملکرد دانه، وزن هزاردانه در سطح یک درصد و درمورد درصد نیتروژن و درصد پروتئین دانه در سطح پنج درصد، معنی دار بوده است. به طوری که حداکثر مقدار صفات فوق الذکر از تیمار آبیاری تکمیلی در مرحله ی خوشه رفتن به ترتیب زیست توده ۸۸۹/۶ و عملکرد دانه ۴۴۲/۲ تن در هکتار، وزن هزاردانه ۳۲/۴۲ گرم، مقدار نیتروژن۹۷۷/۱ و پروتئین ۵۳/۱۱ درصد و حداقل مقادیر صفات فوق الذکر از تیمار شاهد(بدون آبیاری تکمیلی) به دست آمد. در گروه بندی، همه ی این صفات در این تیمار در گروه a قرار گرفت. البته تیمارهای آبیاری تکمیلی دیگر نسبت به تیمار شاهد از وضعیت بسیار خوبی بهره مند بودند. با توجه به نتایج به دست آمده از بررسی صفات کمی وکیفی، در مرحله ی خوشه رفتن که تقریبا مصادف با اوایل تاثیرات منفی تنش خشکی در شرایط کشت های دیم می باشد، با انجام یک بار آبیاری می توان دست کم محصول را به مقدار ۳۰ درصد افزایش داد

کلیدواژه ها:

آبیاری تکمیلی ، گندم دیم ، عملکرد ، وزن هزاردانه و درصد نیتروژن